هوش مصنوعی: در این مکان پر ادب، به جز سر و فکر هیچ چیز دیگر نگذار. تمام این جهان مانند دلی است که بر روی زمین قرار دارد، پس از آن پا نگذار.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قلمت را برنگردانی و به خفت و ذلت نیفتی، به سخنان هیچ‌کس و انتقادهای بی‌پایه توجه نکن.

هوش مصنوعی: به دنبال انتقام و ظالم بودن افراد ضعیف نباش. در هر مسیری که می‌روی، از پشت سر به کسانی که نیازمند هستند، بی‌توجهی نکن.

هوش مصنوعی: ما در آتش هستیم از آنچه که در گذشته فرصت‌ها را از دست داده‌ایم؛ پس قبل از اینکه وارد عرصه ما شوی، بهتر است پا به سرزمین ما نگذاری.

هوش مصنوعی: این جهان جایی برای بازی‌های بیهوده و ناپسند نیست. در اینجا باید به خوبی و با دقت عمل کنی و هیچ نقطه ضعفی را در کار خود باقی نگذاری.

هوش مصنوعی: در دل خود، به دور از چشم others، رازی را نگه‌دار و اگرچه ممکن است همه چیز تو را به سمت برملا کردن آن سوق دهد، اما نباید آن را فاش کنی.

هوش مصنوعی: قناعت مانند آینه‌ای است که تصاویر مختلفی از خود را نشان نمی‌دهد. بنابراین باید از مسیر زندگی خود، که با مشکلات و دشواری‌ها همراه است، دور نشوید و اجازه ندهید که غبار و زحمت‌های زندگی، شما را از مسیر درست باز دارد.

هوش مصنوعی: مراقب باش که چیزی از حسرت و اندوه در این خانه باقی نگذارد. ترانهٔ پایانی چه اصراری به خود دارد؟

هوش مصنوعی: پیشانی شمع به اندازه‌ی نمک آشیان صبح است، تو هم یک یا دو قطره عرق از دامن حیا نریز.

هوش مصنوعی: حمایت تو مانند چتر گلی است که بهار را به ارمغان می‌آورد؛ اما بر سر کسانی که بی‌سر و سامانند، بی‌توجهی نکن.

هوش مصنوعی: شنیدم که تو در مکانی هستی که هیچ‌کس دیگری نیست. مرا از جمع افرادی که سرگردانند جدا نکن.

هوش مصنوعی: از گرمای شمع به سوگ می‌نشینیم، چرا که از این مکان پرشور رفتیم، تو هیچ اثری از خود نگذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: حقایق و اسرار زندگی آشکار است؛ ای بی‌دلی، نگذار که بنیاد طبیعتت بر داستان‌های ساختگی و بی‌اساس بنا شود.