هوش مصنوعی: من نه از شراب چیزی می‌دانم و نه از ساز و نوازندگی، فقط به اندازه‌ای که می‌دانم دنیا پر است از آتش و شور و هیجان.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا این همه تلاش می‌کنم، در حالی که دنیا و سرنوشت به اندازه‌ی کفِ دست یک مزدور نابسامان و بی‌نظم است.

هوش مصنوعی: در این باغ، اشک‌ها به وفور جاری است و همین‌طور، خوشه‌های انگور نیز به بار آمده‌اند.

هوش مصنوعی: ما به جزییات کوچک عاشقی توجه می‌کنیم و به خاطر اینکه توانسته‌ایم آن را به سلیمان (نماد قدرت و حکمت) برسانیم، به خود می‌بالیم.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که من مانند غنچه‌ای هستم که در باغی پنهان است و حالتی خاص دارم. این حالت، شبیه به شوخی‌ بازی پرنده‌ای بزرگ و افسانه‌ای است که در دنیای واقعی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از کسانی که فقط صحبت می‌کنند، نمی‌توان درد و غم واقعی را درک کرد. اگر برای دل‌ها جان بدهی، این جای موسیقی می‌تواند احساس را منتقل کند.

هوش مصنوعی: دنیا مکانی شاداب و پر از دیدار است و ما عاشقانی هستیم که به خاطر تصاویر خیال‌انگیز، به دنبالش می‌رویم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، مثل عسل که خوشمزه و شیرین است، انسان‌ها ممکن است با پشیمانی و دردسرهایی مواجه شوند که ناشی از رفتارهای طبیعی و غریزی خودشان است. در واقع، لذت‌ها و خوشی‌ها ممکن است عواقب ناخوشایندی نیز به همراه داشته باشند، مانند نیش زنبور.

هوش مصنوعی: از قدرت امواج دریا که تلاش کرده، این کار شکسته می‌شود و به ناتوانی می‌بالد، چرا که هیچ‌گاه به اعتبار و مقام خود پیش نرفته است.

هوش مصنوعی: توانایی بررسی و شناخت اثرات و مشکلات ناشی از فعالیت‌های انسانی در دریا، و اینکه دریا چه مقدار درد و آسیب به همراه دارد.

هوش مصنوعی: هر کس که مانند شمع فقط به سوختن مشغول است، به جز این کار دیگر چیزی نمی‌تواند داشته باشد. کسی که از حقیقت و شیرینی آن دور مانده، توانایی درک و بهره‌برداری از آن را ندارد.

هوش مصنوعی: من از یارم دورم و صبر ندارم، ای نصیحتگر، دل شکسته‌ام همین ناله را سر می‌دهم و این احساس مغروری در من وجود دارد.

هوش مصنوعی: از روزگار سرد و بی‌رحم چیزی نگو، ای بیدل. زیرا وقتی نفس صبحگاهی تو به مشام می‌رسد، خوشبو و دلپذیر خواهد بود.