هوش مصنوعی: دست خود را مانند برف بر روی این دشت زرین بگذار و مانند لاله در کوهستان، سر خود را پایین بیاور.

هوش مصنوعی: بگذار تا در میهمانی عشق، تو را به پرواز درآورند، همچون پروانه‌ای که خود را به شعله می‌سپارد.

هوش مصنوعی: درون خانه تو در خواب غفلت هستی، اما بیرون از خانه، چشمان بیدار از غم تو به حلقه در نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: دشمنِ ما تنها نفس بد و شیطانی است که بر ما تسلط دارد و او بود که از فریب این مکار به وجود آمد.

هوش مصنوعی: هر صبح، بلبل در میان اشک‌هایش غوطه‌ور می‌شود و چمن در اثر شبنم، نه لباس و نه دستار خیس ندارد.

هوش مصنوعی: اگر اندوه و غبار درون من را کنار بزنید، همچون جواهری ارزشمند نمایان می‌شود که از دل خسته و پاره‌پاره‌ام می‌گذرد.

هوش مصنوعی: غیر از عشق، هر چه بار دیگران است، تنها باری اضافی و بی‌فایده است. اگر از بار عشق رها شوی، بار دیگری به دوش تو خواهد افتاد که همچنان تو را آزرده می‌کند.