هوش مصنوعی: زاهد از اینکه مردم او را دعوت می‌کنند، تعجب می‌کند. اما اگر قرار باشد به همه به یک‌چشم نگاه کند، این رحمت در روز قیامت چه شگفتی‌هایی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: واعظ اگر بخواهد به عمق معانی دست یابد و از جایگاه خود در منبر استفاده کند، باید از خودپرستی فاصله بگیرد و در تلاشی پُرمعنا و با خلوص نیت به مردم آموزش دهد.

هوش مصنوعی: کوششی که درخشش طبیعی انسان نتواند از سخن و عمل او پدیدار شود، افکارش به صورت شکل‌گیری می‌آید.

هوش مصنوعی: محل آرامش و تسلی، جایی است که انسان به دنبال آن است و این آرامش به سادگی به دست نمی‌آید. فاصله‌ای که باید طی کرد، از امواج پرخروش زندگی تا رسیدن به گوهری ارزشمند، به عدد و شمارش در نمی‌آید. در واقع، آنچه اهمیت دارد، سفر و تلاش برای دستیابی به این آرامش است.

هوش مصنوعی: راحتی و طهارت ذات انسانی حتی در زمان‌های دشوار و تاریکی هم وجود دارد. هیچ چیزی نمی‌تواند این صفا را تحت‌الشعاع قرار دهد و اگر هم با مشکل مواجه شود، باز هم عمق و خلوص آن حفظ می‌گردد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه ناتوان هستم، با آوای ناله‌هایم خود را به نمایش می‌گذارم. بی‌توجهی به حال بیمار عشق، که از محبت دور است، بستر و شرایطش را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از قید و بندهای عادی و تعلقات دنیوی بپرهیز و به آزادی طبع خود اهمیت بده. در واقع، به این نکته اشاره می‌کند که نباید به اتهامات و قضاوت‌های دیگران درباره خود اهمیت داد و باید به آزادی خویش و حالت روحی‌مان توجه کنیم. در نهایت، به کنایه به قافله‌ای از اهل معنی و روحانیان اشاره دارد که به دنبال حقیقت و معنای واقعی زندگی‌اند.

هوش مصنوعی: با نگاهی به مژگان‌های زیبا و بلند، چه جای نگرانی وجود دارد؟ فقط کافی است که این چند ورق از گلستان را کنار بگذاری و به جلو بروی.

هوش مصنوعی: در دنیای تحقیق و جستجو، انسان را به تفکر و تأمل وامی‌دارد، به گونه‌ای که مانند خانه‌هایی با زنجیر، درک و بینش او را محدود می‌کند و مانند حلقه‌ای که در را می‌بندد، نمی‌گذارد به راحتی به صورت کامل وارد شود.

هوش مصنوعی: آینه تا ابد در حیرت و شگفتی از کسی است که خاک را می‌لیسد و نمی‌تواند از چشمهٔ سکندر، که نماد دانش و روشنی است، دور شود.

هوش مصنوعی: در کار فرادستی، پشت‌صحنه‌ای که همه چیز در آن بی‌نظمی و آشفتگی است، واسطه‌ای از سرزمین چین به زندگی و تغییر موقعیت‌ها اشاره می‌کند. این خط به نوعی بیانگر پایان یک مرحله و آغاز مرحله‌ای جدید است.

هوش مصنوعی: با وجود ناتوانی ما، کسی از ما شکایت نکرد و به همین خاطر هم ما نتوانستیم در این مسیر به رشد و پیشرفت بیشتری دست پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که وقتی تلاش می‌کنم، سایه‌ام نشان‌دهنده نگرانی و بی‌سامانی‌ام است. خاک من که در حال تمرین است، به آرامی به من می‌گوید که باید کمی پایین‌تر بروم.

هوش مصنوعی: چندین جلوه و زیبایی در برابر ما وجود دارد، اما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم وقتی وعده‌های زیبا مانند گل، فقط برای بهار بعدی هستند؟

هوش مصنوعی: بیدل در این مکان پر از آرزو تا چه زمانی به نمایش خود ادامه خواهد داد، در حالی که بی‌توجهی او به خود، همچون آینه‌ای است که خود را بارها و بارها نشان می‌دهد.