هوش مصنوعی: ای ساز و بر دوش تو پیراهن کاغذ، تا چه زمانی می‌خواهی به هر شعله‌ای دامن کاغذ بزنید؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که بر روی سرشت تو خشمگین شود، حتی اگر آتش یا آب دشمن باشند.

هوش مصنوعی: بدون کسب هنر و مهارت، نمی‌توان به موفقیت رسید و آن را حفظ کرد، مثل اینکه نمی‌توان محتوای یک کاغذ را بدون توانایی خواندن حفظ کرد.

هوش مصنوعی: هر نامه‌ای که موضوع خاصی نداشته باشد، ارزشی برای آن وجود ندارد. قاصد، با دل سوخته و شوق زیاد، کاغذ را می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر خبر داری، آینه‌ات از زنگ و کثیفی پاک شود. ای علم، تو فقط به سیاه کردن کاغذ مشغول هستی.

هوش مصنوعی: به راحتی می‌توان دل‌ها را تحت تأثیر قرار داد، اما آتش عشق و احساسات می‌تواند به راحتی کلمات و نوشته‌ها را سوزانده و نابود کند.

هوش مصنوعی: هر جا که درباره زیبایی و جذابیت نقش خال تو صحبت شود، دل آرام نمی‌گیرد و مانند جرقه‌ای بر روی کاغذ می‌سوزد.

هوش مصنوعی: از مسیر تو، اثر خطوط پیشانی‌ام به راحتی نخواهد رفت، زیرا رد دست دیگری بر روی کاغذ باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من در برابر مشکلات و چالش‌های زندگی تسلیم نمی‌شوم و از حرف‌ و شایعات نگران نیستم؛ همچنان که کاغذ را می‌توان به راحتی در هم پیچید و تغییر داد، من نیز انعطاف‌پذیر و مقاوم هستم.

هوش مصنوعی: جواب نامه عاشق به شکستن سکوت نوشته‌ها و ناله کاغذ در جریان است.

هوش مصنوعی: فریاد می‌زند که در مدرسه‌ای که هیچ چیز ارزشمندی یاد نمی‌دهد، تنها تغییر شکل کاغذها رها می‌شود و نتیجه‌ای در کار نیست.

هوش مصنوعی: دل عاشق هرگز به خواسته‌ها و آرزوها تسلیم نمی‌شود، همان‌طور که آتش نمی‌تواند دکمه‌ی پیراهن کاغذی را بسوزاند.