هوش مصنوعی: اگر ستم‌کش تو به پیام‌آور، کاغذی بدهد، او با سیل اشک، هم دست و هم سرش را بر آن کاغذ می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از نقطه‌ای که امید من ریشه‌اش را گذاشته، چه خوشبختی‌ای نصیب من خواهد شد که ناگهان میوه‌ای به بار آورد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم زیبایی گوشه‌های او را به تصویر بکشم در حالی که کاغذ فقط در صورتی معجزه آسا خواهد بود که به من احساس سحر و جادو بدهد؟

هوش مصنوعی: آسمان امید مرا سیاه کرد تا به هر نابینایی کاغذی بدهد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر اندوه و غم دودی شده و رنگ نامه‌ام تاریک است. تنها دلیلی که ممکن است خبر از حالم به او برسد، اشک‌هایی است که از چشمانم می‌ریزد و بر روی کاغذ می‌نویسد.

هوش مصنوعی: هر قلبی نمی‌تواند بار سنگین عشق را تحمل کند، به لاله بگو که زیبایی‌اش را بیشتر نشان دهد و به ما احساسات را منتقل کند.

هوش مصنوعی: چه غم و اندوهی در دل دارم که به پرده‌ای از رازها و عجایب نیفتاده است. عجیب است که کاغذ بوی جگر فرد را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در هر پرده هزاران تصویر و نقش زیبا وجود دارد، اما اگر کسی سواد نداشته باشد، نمی‌تواند از هنر آن کاغذ بهره‌ای ببرد.

هوش مصنوعی: نفس خود را بسوزان تا به طرز پرواز و لاف زدن ما آسیبی نرساند و این شعله عشق تا چه حد می‌تواند بال و پر خیال کافه کاغذی ما را زیاد کند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به کسی که در تنگدستی و فقر به سر می‌برد، اعتبار و ارزش داد، زیرا کاغذی که گرانبها به نظر می‌رسد، نمی‌تواند چیزی را به ارزش طلا برساند.

هوش مصنوعی: نگذار که حس کینه و دشمنی در دل داشته باشی، زیرا افرادی که دارای روحیات لطیف و نازک‌اند، با وجود ظرافتشان می‌توانند تأثیر بیشتری بر دیگران بگذارند، حتی اگر در ظاهر به نظر کم‌قدرت بیایند. مانند ورق کاغذ که کمی ضخامت دارد اما می‌تواند ناراحتی‌ها و اعتراضات را در خود جای دهد.

هوش مصنوعی: به شخص دیگری آیینه را دادم و به خاطر این کار احساس شرمساری می‌کنم، مانند پیام‌آوری که نامه‌اش را به اشتباه به کسی غیر از گیرنده اصلی می‌رسد.

هوش مصنوعی: قلم در حسرت دیدار معجزه می‌کند و نمی‌تواند احساسات را به خوبی بیان کند. شاید تنها اشک‌های چشم به جای کاغذ بتوانند این احساسات را منتقل کنند.

هوش مصنوعی: من کشتی‌ام را در دل دریا قرار داده‌ام، و امیدوارم نامه‌ای از معشوق به من برسد که خبر از وصل و دیدار بدهد.