هوش مصنوعی: دوستان، در این بیابان به دنبال نشانه‌ای از ما نباشید، چرا که ما در گمراهی و سرگردانی به سر می‌بریم و دیگر نیازی نیست که دنبالمان را بگیرید.

هوش مصنوعی: رنگی که از چمن به دست آمد، هیچ‌گاه به کسی وابسته نشد. بنابراین، فرصت را از هر مسیری که می‌آید، جستجو نکنید.

هوش مصنوعی: ما در مقام و مرتبه‌ای هستیم که از خود بی‌خبر هستیم و نمی‌دانیم در چه وضعیتی قرار داریم. خود را با دیگران مقایسه نکنید، چرا که در حالت عادی هم ما از جمله سنگینی‌های عاطفی دوری می‌جوییم و به دنبال آرامش و سادگی هستیم.

هوش مصنوعی: در دوران پیری، به خاطر وسوسه‌ها و تمایلات، سخت است که از چیزهای زشت و زنگ‌زده عبور کرد. بنابراین، در جستجوی آب و زندگی، این مقدار کافی است.

هوش مصنوعی: پا را از دامن تمکین جدا نکنید؛ زیرا ممکن است آنچه که گم شده، در خانه شما باشد و نیازی به جست‌وجو در بیرون نیست.

هوش مصنوعی: تنها فرصتی برای ترس و وحشت وجود دارد، بنابراین به دنبال بال و پر نباشید زیرا ممکن است مانع رسیدن به هدف ما شود.

هوش مصنوعی: اگر بدون ابزار و تحقیق به موضوعی نگاه کنیم، زیبایی و ظرافتش بی‌اهمیت خواهد بود. اگر ذهنی به عمق معنا نرود، نباید به جزئیات سطحی مانند موی سر توجه کرد.

هوش مصنوعی: عقل و استدلال‌های علمی تحت تأثیر و جذبه عشق قرار دارند، بنابراین در شب، به دنبال نور و راهنماهایی چون شمع و مشعل نباشید؛ بلکه پیش از سحر، از عشق بهره ببرید.

هوش مصنوعی: مانند شمع، شرم و حیا باعث می‌شود که چشمانت به زمین دوخته شود. به آرامی کم شده و برود؛ پس بیشتر از این تلاش نکنید تا چیزی را بیابید.

هوش مصنوعی: هر جا که نفس وجود انسان به تنگ بیاید و نتواند ادامه دهد، دل او سنگینی می‌کند. در این لحظات، نباید به دنبال آرامش و خوشحالی از چیزهای سطحی و گذرا باشید، بلکه باید به عمق وجود خود و ارزش‌های واقعی توجه کنید.

هوش مصنوعی: در جایی که ناامیدی انسان مستاصل و بی‌پناهی را به زاری وادار می‌کند، از چشمان او هیچ قطره اشکی توقع نداشته باشید و از دل غمگینش هم شکایت نکنید.