هوش مصنوعی: به چه رنگ و بویی؟ زیبایی یار را ببینید، این گل نیست، بلکه همان لاله‌عذار است که در پیش روی شماست.

هوش مصنوعی: چند برگ گل مانند آینه‌ای رنگا رنگ وجود دارند، آن دستی را که نقاشی از خارج به تصویر کشیده، ببینید.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر تأثیر خود، گرفتار است. صیاد، همان کسی است که این دام را به راه انداخته. نگاهی به اطراف بیندازید.

هوش مصنوعی: در زندگی پرچالش و پرخشونت من، چقدر زمان برای شمارش کارهای خوب و درست وجود دارد؟ بیایید ببینیم.

هوش مصنوعی: این دشت جایی است که خواسته‌های بسیاری در آن موج می‌زنند، اما برای کسانی که ضعف و کمبود دارند، تنها دشواری‌ها و موانع به چشم می‌آید. توجه کنید که زیبایی‌های این فضا برای شما قابل دسترسی نیست.

هوش مصنوعی: عشق گرم و زیبا مانند بهاری است که آن غنچه‌ها را در آغوش می‌کشد و می‌نوازد. نگاه کنید به این زیبایی‌ها.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به بیان احساس شرم و خجالت خود می‌پردازد و می‌گوید که یک بار هم سجده نکرده و به علت عرق شرم بر پیشانی‌اش که زخم شده، به وضعیت خود اشاره می‌کند. این نشان‌دهنده تأثیر سنگین خطاها و گناهانی است که بر دوش اوست و او را از بندگی خدا دور کرده است.

هوش مصنوعی: رنگی که از تفکر خارج شده است، دیگر نمی‌توان آن را به شکل خیال در دید. این رنگ مانند بهار است، آن را ببینید.

هوش مصنوعی: مدتی است که من در حال تماشای زیبایی‌ها و نازهای خود هستم. بیابید ببینید که آیینه من با چه کسی درگیر و در حال گفتگو است.

هوش مصنوعی: بیدل می‌گوید که در وجود من، ناله و ناامیدی به‌نجوا درآمده و از شما بینندگان می‌خواهم که این چه گرد و غباری است که در اطراف ماست را ببینید.