هوش مصنوعی: وقتی که فقر به سراغتان بیاید، باید از مقام و جاه و اعتبار خود صرف‌نظر کنید و به سادگی زندگی کنید. در این حالت، بهتر است با تواضع و خضوع به آسمان نگاه کنید و از کلاهی که روی سرتان نیست، بی‌نیاز شوید.

هوش مصنوعی: اگر گلی بخواهد بوی کهکشان را در اتاق شما احساس کند، باید در برابر آن تسلیم شوید و به سادگی بپذیرید.

هوش مصنوعی: در این بیابان، برای یافتن یوسف، چاره‌ای نیست جز اینکه از طریق چاک‌هایی که بر گردن‌تان است، به چاه نگاه کنید.

هوش مصنوعی: داشتن موی سفید نشانه‌ی اندوه و سوگواری است، زیرا دو روز پیش از مرگ، باید آماده‌ی پوشیدن کفن سیاه باشیم.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان به قدبلند او رسید و مانند درختان دیگر، از این باغ فقط باید افسوس خورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیبایی او توجه کند، باید بداند که نگاه کردن به او فرصتی باارزش است، چه بسا که اگر عاشق خورشید و ماه هم باشید، باز هم این نگاه توانایی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در این سرزمین عبرت و پند، جایی برای امید و ناامیدی وجود ندارد؛ از هر مسیری که به مقصدی برسید، باید آن را ترک کنید.

هوش مصنوعی: با یک بخش از سخنان که از لبانم بیرون می‌آید، می‌توانم به جای هزاران صحبت و بحث بی‌مدرک و بی‌گواه، ادعا کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که صدای ساز و د." در اینجا شاعر به صدای لطیف و دلنشین یک ساز اشاره می‌کند که از معبد رحمت برخاسته است. او از افرادی که به نقص و عدم صفات خود توجه دارند، می‌خواهد تا از محدودیت‌های خود فراتر بروند و دست به گناه بزنند، چرا که شاید این کار بتواند منجر به دستیابی به عواطف و احساسات واقعی‌تری شود. به نوعی، تشویق به زندگی با آزادی و تجربه کردن احساسات به جای صرفاً پیروی از قوانین و قید و بندهاست.

هوش مصنوعی: شما هرگز پایان این نمایش را ندیده‌اید، به نشانه‌های قدم‌هایتان در این مکان دقت کنید و به هم توجه کنید.

هوش مصنوعی: نور شمع در آینه روشنایی خاصی دارد، اما وقتی که خط مستقیمی به نقطه‌ای برسد، می‌توانید آن نامه را با رنگ سیاه نوشته کنید.

هوش مصنوعی: به دنیایی که افراد مختلف در آن ظاهر می‌شوند و توجهات را جلب می‌کنند، گاهی هم به خیال‌های بی‌دلی ما توجه کنید.