هوش مصنوعی: تا وقتی که آن چهره‌ی زیبا در برابر من می‌درخشد، گوهر آیینه‌ها به مانند بال‌های سمندر جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر خط او این‌قدر جاذبه و تاثیر داشته باشد، حتی تصویر خورشید هم به رسم و نوشتار نیاز پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی و عشق در جایی که به هم پیوند می‌خورند، مانند نوری می‌درخشند که شمع، آینه و پروانه را به جوهره‌ای یکپارچه تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: در عشق نیز ممکن است اعتماد و اعتبار هر فردی تحت تأثیر قرار بگیرد. مانند شمعی که از طلا می‌تابد، ارزش و عزت انسان‌ها از درون خود آن‌ها می‌درخشد.

هوش مصنوعی: خبر خوش این است که تلاش و کوشش تو می‌تواند ما را که در وسط طوفان بزرگ شوق و اشتیاق قرار داریم، به آرامش و ساحل امنیت برساند.

هوش مصنوعی: اگر در آرزویت نامه‌ای بنویسم، از شدت دلتنگی و اضطراب، رنگ و حالتم تغییر می‌کند و شبیه بال‌های کبوتر می‌شود که در انتظار پرواز است.

هوش مصنوعی: رونق و اعتبار من با انتقادهای خساست‌بار دیگران بیشتر می‌شود و قدرت من به حدی می‌رسد که حتی در برابر چالش‌ها نیز کدر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: کسانی که نصیب و بهره‌ای ندارند، راهنمایی و هدایت برایشان باعث گمراهی می‌شود و به تدریج در درخشش ماه، رنگشان تیره‌تر و ناپیداتر می‌شود.

هوش مصنوعی: زحمت و تلاش این سن و سال، حالا در حال کم کردن حال و روز خوشی من است. خمیدگی بدن من باعث شده تا خط ساغر به دور دست‌ها برود.

هوش مصنوعی: در جمع کسانی که پاکباز و پرهیزگارند، شرمساری و ناپاکی جایی ندارد. اگر کسی بخواهد با اشک چشم، دامنی را تر کند، نشان دهنده‌ی ضعف و ناتوانی اوست.

هوش مصنوعی: هیچ کس نیازی به ورق زدن نسخهٔ ما ندارد، زیرا اگر دفتری که رنگ گل دارد را ورق بزنند، ناقص و بی‌روح خواهد شد.

هوش مصنوعی: اجازه ندهید که در دل خود احساس پشیمانی کنید، زیرا انسان‌هایی که دارای حیا هستند، با سادگی و بی‌جلوه‌گی، با رحمت و محبت، در سختی‌ها و آزمایش‌ها، به خاک و رنجی که بر سرشان می‌آید، می‌پردازند و اشک‌هاشان بر اثر تسلیم و کنار رفتن خود، جاری می‌شود.