هوش مصنوعی: دل آدمی وقتی از کدورت‌ها و مشکلات پاک شود، مانند خانه‌ای می‌ماند که از رفتن به زیارتگاه‌ها (مکان‌های مقدس) وسیع‌تر و دل‌انگیزتر می‌شود. این یعنی آرامش و صفا در دل انسان افزایش پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: در خواب غفلت خود، از کسى که رفاه و نعمت را به من عطا کرده، غافل هستم و این امر باعث می‌شود که در سایهٔ فقر و نداشتن، به سرانجامی دچار شوم که بدون حمایت و حفاظت، آسیب می‌بینم.

هوش مصنوعی: شمع نمی‌تواند از سوختن نجات یابد، زیرا سرنوشت او در این اجتماع به ذلت می‌انجامد.

هوش مصنوعی: آب را به خاطر ارزشش می‌توان ذخیره کرد، اما اگر حرص و طمع کمی بیشتر شود، فرد دیگر قانع نخواهد بود و همیشه خواهان بیشتری خواهد بود.

هوش مصنوعی: مراقب باش که از نشانه‌های سرکشی و غرور غافل نشوی، زیرا وقتی این احساسات به گردن تو بیفتند، می‌توانند تو را به عذاب و ندامت دچار کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر جنون و دیوانگی ما، زندگی را جدی نگیر، چون اگر نفس به تنگی بیفتد، روز قیامت خواهد شد.

هوش مصنوعی: زمان را غنیمت بشمار و از آن به خوبی استفاده کن، چرا که لحظات می‌گذرد و مانند شیشه‌ای خالی از شراب، بی‌فاید‌گی را تنها به یادگار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: قبل از طلوع آفتاب، دوستان، در باغ گرد هم بیایید، وگرنه گل تا وقتی که باز شود، شانس خوشبختی میان شما تقسیم می‌شود.

هوش مصنوعی: از افرادی که ضعیف و بی‌اساس هستند دوری کن، زیرا مانند لنگری که به آب بیفتد، آرامش و وقار سنگ نیز از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: افرادی که در آنجا هستند و به محبوبیت تو اعتماد دارند، اگر بگویی که حیف است عمر با غیبت هدر برود، دلتنگ می‌شوند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم مانند خاک باشم تا از حالت انفعالی خود خارج شوم و خود را رها کنم. اگرچه در زندگی مانند آب در حال جریان هستم، اما همچنان احساس عجز و شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این زمان، بیدل خیلی راحت و بی‌زحمت می‌تواند در میان دوستانش حضور پیدا کند و گاهی هم به دعوت آنها برای میهمانی پاسخ دهد.