هوش مصنوعی: دلیل اینکه من احساس بزرگی و ارزشمندی می‌کنم، این است که تلاش ناکافی من باعث نمی‌شود که از شکست و زمین‌خوردگی‌ام ناامید شوم و غم و ناله‌ام به کمک و حمایت تبدیل نشود.

هوش مصنوعی: از اشک‌های تو که نماد عشق است، دل سوخته‌ام به حالت طوفانی تبدیل شده است، آیا این نمایانگر حقیقت جاودانه‌ای نیست؟

هوش مصنوعی: برای آرامش دل‌های خسته و دلشکسته، باید ویژگی‌های سخت را نرم کرد. اگر چیزی سخت باشد، نمی‌توان آن را به آسانی تغییر داد یا به حالت مطلوب درآورد.

هوش مصنوعی: اگر تمام سخنان تنها در سکوت و خاموشی نهفته باشد، چگونه ممکن است که خواسته‌ها و آرزوها زیر پا نروند؟

هوش مصنوعی: از هر استخوانی نشانه‌ای از خواهر یا برادر وجود دارد؛ اگر نبود، چطور ممکن است کسی به گدا متمایل شود؟

هوش مصنوعی: کسی که در پیری از بازی‌های عشق فاصله بگیرد، واقعاً نباید از عصا استفاده کردن احساس خجالت کند.

هوش مصنوعی: دیوانگی چشم تو، مانند آهنگی نیست که سرمه را در چشم به وجود آورد و صدایش به گوش برسد.

هوش مصنوعی: در دل ظلمت و جفا، نشانه‌ای از رنگ و رونق وجود دارد که نکند ما به آن دسترسی پیدا نکنیم.

هوش مصنوعی: به طوری تلاش کن که تأثیر مثبتی بر دیگران بگذاری و آنقدر درخشان باش که مشکلات و ناراحتی‌های دنیا نتوانند تو را تحت تأثیر قرار دهند.

هوش مصنوعی: دل شاد و باز نمی‌تواند به دنبال جمعیت و شلوغی باشد؛ بنابراین کمی تلاش کن تا این گره و مشکل باز شود.

هوش مصنوعی: اگر از دود وهم بگذرم و از چرخ فلک دور شوم، بیدل، دردی که در دل دارم، شعله‌ام آن‌قدر بلند نیست که بتواند به دیگران برسد.