هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند نفس خود را کنترل کند و در این راه قدمی بردارد، می‌تواند به مقام بلندی دست یابد و به حالت درویشان نائل آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که ارزش نشستن به پشت زانو (احترام به دیگران) را نداند، مانند اشکی می‌شود که زیر پای کسی بی‌ارزش له می‌شود.

هوش مصنوعی: هر که به ظلم و ستم دچار شود، به جای امید، حسرت و افسوس را در دلش حس می‌کند و عذاب آن باعث می‌شود که کلماتی از دل او بیرون بیاید که نشان‌دهنده‌ی اندوهش باشد.

هوش مصنوعی: لذت نزدیکی و وصال با تو، هرگز از یاد و کام من نمی‌رود، حتی اگر هر تار موی من به اندازه‌ی یک نیش زهرآگین درد بکشد.

هوش مصنوعی: اگر ابروی کج تو به خاطر غیرت و زیبایی‌اش برود، می‌تواند جوهر آینه را که نشان‌دهنده صفا و روشنی است، به تیرگی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: چشم ما مانند حلقه‌ای به گوش است و به نشانه قدم‌هایی که تو به راه ما برمی‌داری، توجه دارد؛ حتی اگر فقط یک یا دو قدم جلوتر بروی.

هوش مصنوعی: ای عزیز، از زیبایی و جوانی‌ات بهره ببر و قدر لحظات خوش را بدان؛ نکند که با گذر زمان، زیبایی‌ات تغییر کند و به ظاهری دیگر بدل شود.

هوش مصنوعی: آب یاقوت را نمی‌توان از آتش تشخیص داد، اگرچه ممکن است به نظر بیاید که عناصر متفاوتی هستند، اما در واقع هر دو ممکن است به یک ترکیب یا اصل مشترک برسند.

هوش مصنوعی: در عشق، راحت‌طلب نباشید، زیرا اگر در این مسیر دل و قدم‌های شما بی‌دقتی کند، ممکن است آرامش و امنیت از بین برود. اگر آهو به میش تبدیل شود، وحشت و اضطراب بر جای می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر به آرامش و آسایش خود اهمیت می‌دهی، باید از گفتگوهای بی‌پایان پرهیز کنی؛ زیرا اگر صحبت‌ها زیاد شود، حتی دریا هم از خود فاصله می‌گیرد و آرامش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر از غفلت و ناآگاهی دور نشوی، ممکن است آتش و خطرهایی که دور از چشم است، تو را تهدید کند و باعث شود که در گام‌هایت دچار تردید و فکر کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه ساز کرم نغمه‌ای نمی‌زند و به نظر بی‌صداست، اما اگر کسی بتواند به آن نزدیک شود، حتی لب‌های یک درویش هم می‌تواند به نوازش آن بپردازد و صدای زیبایی از آن استخراج کند.