هوش مصنوعی: پس از این، سبزه و زیبایی به میان سیاهی می‌آید، ای کسی که از خود غافل هستی؛ لحظه‌های خوش و زیبا در حال از دست رفتن‌اند.

هوش مصنوعی: این باغ که پر از سرسبزی و زندگی است، به خاطر خوشدلی‌ها و شادی‌های تو، کم‌کم رنگ و رویی خاکی و پژمرده به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اندیشه‌ی لذت‌جویی و سرخوشی در افرادی که در کمند آن به دام افتاده‌اند، همانند امواجی است که از چنگ یک قلاب به دور می‌شود.

هوش مصنوعی: راه‌حل دشواری است برای کنترل و تسلط بر کسانی که رعب و وحشت را در دل‌ها می‌افکنند، در حالی که بوی گل در همه جا پخش شده و به سمت آن می‌رود.

هوش مصنوعی: جان انسان در مقابل دیدگاه شجاعانه تو ارزش چندانی ندارد؛ زیرا این گوهر گرانبها به راحتی از چنگ سپاهی می‌گریزد.

هوش مصنوعی: در حال نوشیدن شرابی شاداب و خوشحال هستیم، ظاهری زیبا و دلنشین داریم، و مانند موجی که بر دوش فردی با کلاه کج می‌رقصد، در حال حرکت و نشاط هستیم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز مانند آتش عشق نمی‌تواند کدورت‌های دل را از بین ببرد و وقتی درد و غم تمام شود، تنها خاکستر آن باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: زنگار مشکلات و کدورت‌ها با همین آه و اندوه پاک می‌شود و تاریکی شب با وزش نسیم صبحگاهی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: کیست که مانع از رنگ گرفتن گلبرگ‌ های گل من شود؟ خون من به دامنت می‌ریزد، خواهی یا نخواهی.

هوش مصنوعی: از خط او چیزی نگو، ای بی‌دل، چون این سخن عجیب فقط بر زبان قلم خداوند جاری می‌شود.