هوش مصنوعی: هر کسی که به ما نزدیک‌تر می‌شود، به نوعی از ما جدا می‌شود. کاروان‌ها در این مسیر باریک به تنهایی حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: انسان باید از خطر از دست دادن اعتبار خود آگاه باشد و در زندگی با احتیاط پیش برود. هیچ راهی برای رسیدن به زیبایی و کمال وجود ندارد که به آسانی قابل دستیابی باشد.

هوش مصنوعی: زلف او به صورتی منحنی و زیبا آراسته شده است و اگر چه هر قلمی بخواهد درباره‌اش بنویسد، کماکان شکوه و زیبایی‌اش به گونه‌ای است که مانند صلیب می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر قرار است سر از بدن جدا شود، به سوی یقه بروید، شمعی که در میانه جمع روشن است، بدون زحمت قدم به قدم بیرون می‌رود.

هوش مصنوعی: بدون خداحافظی نمی‌توان از پستی‌ها و رذالت‌ها رهایی یافت، زیرا سایه‌ی انسان همیشه با آثار و نشانه‌های گذشته‌اش همراه است.

هوش مصنوعی: جهان با تمام زیبایی‌ها و شگفتی‌هایش، همچون نمایشی است که برای عبرت گرفتن تماشا می‌شود. در این نمایش، صدای کارگر در حال کار به گوش می‌رسد و آقای میرزا در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: دست از این خیال‌های بی‌فایده بکشید، ای ریاضت‌کش‌ها. چراکه در نهایت، مانند پشم که از بدن جدا می‌شود، از دنیا خواهید رفت و هیچ چیز همراهتان نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: انتظار رسیدن روز قیامت باعث شده است که زندگی بسیاری از افراد به هدر برود. عمرها گذشته و همچنان این انتظار ادامه دارد، ولی امروز و فردا هم از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: ای کاش موجودی خیالی به کمک ما بیاید و غبار دل‌تنگی‌مان را برطرف کند. ما نیاز داریم که رنگ‌ها و زیبایی‌ها نمایان شوند، اما مثل پرنده‌ی افسانه‌ای، این آرزو ممکن است به دست نیاید و از دست برود.

هوش مصنوعی: در تلاش برای یادگیری علم و هنر، دیوانگی در کمین است؛ درهای ورود و خروج این واقعیت را نشان می‌دهد که بدون جستجو و تلاش، نهایتاً انسان به بی‌راهه می‌رود و به صحراهای ناشناخته می‌رسد.

هوش مصنوعی: در همه جهات، ناامیدی به دنبال هدف است و نام فرصتی نیست که کم کم در زبان‌ها شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: تاسف‌آور است که کسی با وجود دانایی، از اهمیت آزادی و تلاش برای کسب ارزش‌های واقعی غافل بماند، چرا که این بی‌توجهی می‌تواند باعث از بین رفتن اصول اساسی زندگی‌اش شود.

هوش مصنوعی: اگر دوستان بخواهند خواسته‌ها و آرزوهای خود را به ما برسانند، نیازی به پیام‌آوری نیست؛ زیرا زمان ما در حال گذر است.

هوش مصنوعی: بیدل به دنبال شخصی است که در رفت و آمد است و نفس مردم با حالتی خاص به دنیا می‌آید و می‌رود، انگار که این حالتی طبیعی است.