هوش مصنوعی: تا ماه جدید و زیبا در آسمان در حال ظهور است، در ذهن من نیز عمرم همچون اسبی که پاهایش را در نعل‌زنی نمایان کرده، در حال گذر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تو می‌توانی نفس را به عنوان یک چیز واقعی در نظر بگیری یا آن را به عنوان یک خیال و آرزو ببینی. در اینجا به نوعی می‌گوید که در زندگی، مانند فصل بهار که گل‌ها تازه می‌شوند، نباید به وسوسه‌ها و دلبستگی‌های موقتی توجه کرد، زیرا همه چیز در نهایت به فنا می‌رود.

هوش مصنوعی: تنفس را متوقف کن تا وقتی که هنوز خاک این منزل وجود دارد. شمع راه او در زیر پاست، پس تلاش کجا می‌رود؟

هوش مصنوعی: در چمن، گفتگو و رشد و شکوفایی به جریان است و نیازمندی‌ها به سمت آسمان می‌رود؛ دعای یک دست برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به وضعیتی است که در آن عجز و ناکامی همه جا را در می‌نوردد و دنیای پر از ناتوانی است. مشکلات و دردهای ناشی از این ناتوانی به شدت در حال گسترش است و احساس ناامیدی و کم‌توانی در جامعه حاکم است.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به خداوند، نیازی به تلاش و زحمت زیاد نیست، بلکه زمانی که خود را در برابر او قرار دهی و به او توسل کنی، قدم‌های تو به سمت او خواهد رفت.

هوش مصنوعی: از تمام باغ و بهار، فرصت را غنیمت شمار، زیرا رنگ حنای ما دستخوش تغییر می‌شود و از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: در باغی که پر از زیبایی و سرزندگی است، دل‌ها شاد و راحت‌اند و از شادی در حال پروازند. در این حال، اگر چشم به این زیبایی‌ها نداشته باشی، حیا و ملاحظه از میان خواهد رفت.

هوش مصنوعی: فردی بی‌هدف و بدون مقصود در حال حرکت است و هیچ‌کس از وضعیت او اطلاعی ندارد که آیا در حال آمدن است یا رفتن.

هوش مصنوعی: زمان رسیدن فصل بهار فرا رسیده و باید به خود نبالید و مغرور نشوید؛ زیرا فصل گرما (تابستان) هم به زودی می‌آید و گل‌ها و زیبایی‌ها از بین خواهند رفت.

هوش مصنوعی: مردم مانند شمع هستند؛ هر چه بیشتر فشار به آنها بیاوری، به همان اندازه بیشتر به آسمان پرواز می‌کنند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم تا چه زمانی باید به سوگ و غم خود ادامه دهم، زیرا عمرم گذشته و روز به روز زندگی‌ام در حال رفتن است.

هوش مصنوعی: محل و هدف دل تنها مکان‌های مقدس یا معابد نیست، بلکه به دلیل علاقه و بی‌دلیلی، دل هرجا که بخواهد می‌رود.

هوش مصنوعی: در حال حاضر، ما فرصتی را برای ابراز عشق و محبت به محبوب‌مان فراهم کرده‌ایم و او با زیباترین حالت‌ها و با ناز و لطافت قدم برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: هر چه که گذشته، دیگر قابل دیدن نیست و در خیال نمی‌گنجد. بیدل از این جایگاه رها شده و نمی‌دانیم به کجا می‌رود.