گنجور

غزل شمارهٔ ۱۵۱۲

محوتسلیمیم اما سجده لغزش مایه بود
سر خط پیشانی ما را مداد از سایه بود
یک نفس با مهلتی سودا نکردیم آه عمر
این حباب بی‌سر وپا پرتنک سرمایه بود
مایهٔ بالیدن ما پهلوی خود خوردنست
درگداز استخوان شمع شیر دایه بود
نالهٔ فرهاد می‌آید هنوز از بیستون
رونق تفسیر قرآن وفا این آیه بود
این شماتتهای یاران زیر چرخ امروز نیست
خانهٔ شطرنج تا بوده‌ست خوش همسایه بود
التفات نازی از مژگان سیاهی داشتیم
هرکجا رفتیم از خود بر سر ما سایه بود
محمل نازش ز صحرایی‌که بال افشان گذشت
گرد اگر برخاست طاووس چمن پیرایه بود
بید‌ل از چاک جگر چون صبح بستم نردبان
منظری‌کز خود برآیم با فلک هم‌پایه بود

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

محوتسلیمیم اما سجده لغزش مایه بود
سر خط پیشانی ما را مداد از سایه بود
هوش مصنوعی: ما در برابر تو تسلیم هستیم، اما سجده‌مان از روی خطا و لغزش بوده و نشانه‌اش این است که پیشانی ما هنوز به زمین نرسیده و در سایه باقی مانده است.
یک نفس با مهلتی سودا نکردیم آه عمر
این حباب بی‌سر وپا پرتنک سرمایه بود
هوش مصنوعی: ما در یک لحظه و با کمی فرصت، هیچ خیالی نکردیم. افسوس که عمر ما مثل یک حباب بی‌استحکام و نازک بود که ارزش چندانی ندارد.
مایهٔ بالیدن ما پهلوی خود خوردنست
درگداز استخوان شمع شیر دایه بود
هوش مصنوعی: ما برای شکوفایی و رشد خود، نیازمند تغذیه و حمایت از دیگران هستیم. آرامش و حرارت زندگی را می‌توان به مقام مادران و ناز و نوازش‌های آن‌ها تشبیه کرد.
نالهٔ فرهاد می‌آید هنوز از بیستون
رونق تفسیر قرآن وفا این آیه بود
هوش مصنوعی: صدای نالۀ فرهاد هنوز هم از بیستون به گوش می‌رسد، و این نشان‌دهنده‌ی وفاداری و زیبایی آیات قرآن است.
این شماتتهای یاران زیر چرخ امروز نیست
خانهٔ شطرنج تا بوده‌ست خوش همسایه بود
هوش مصنوعی: این انتقادات و نکته‌سنجی‌های دوستان در حال حاضر چیزی نیست، چرا که همیشه در زندگی مانند یک بازی شطرنج، همسایه‌ای خوب و همراه بوده‌ایم.
التفات نازی از مژگان سیاهی داشتیم
هرکجا رفتیم از خود بر سر ما سایه بود
هوش مصنوعی: حضور و زیبایی نگاه نازنین او همیشه با ما بود و هر جا که می‌رفتیم، او مانند سایه‌ای بر سر ما قرار داشت.
محمل نازش ز صحرایی‌که بال افشان گذشت
گرد اگر برخاست طاووس چمن پیرایه بود
هوش مصنوعی: دلاوری که با ناز و زیبایی از بیابان گذشته، اگر ناگهان طاووس عظیم‌الجثه‌ای از چمن برخیزد، خود به مانند زینتی برای آن باغ می‌باشد.
بید‌ل از چاک جگر چون صبح بستم نردبان
منظری‌کز خود برآیم با فلک هم‌پایه بود
هوش مصنوعی: بیدل از درد دل و زخم جگر، همچون صبح، نردبانی می‌سازد که به وسیله آن بتواند از خود بالا برود و با آسمان هم‌تراز شود.