هوش مصنوعی: رنج و ترس ما بی‌ثمر نبوده و در دل ما، ناله‌هایی وجود دارد که بی‌دلیل و بی‌محتوا نیستند.

هوش مصنوعی: از زیبایی و جلوه‌های دل‌ربا لذت نبر، چرا که چشمی که در آینه است، نمی‌تواند به درستی زیبایی را ببیند و درک کند.

هوش مصنوعی: دنیا پر از درد و رنج است و در این شرایط، ما تنها به تیغ و شمشیر خود پناه می‌بریم، چرا که اگر سپری نداشته باشیم، در برابر خطرات و مشکلات آسیب‌پذیر خواهیم بود.

هوش مصنوعی: غبار و مشکلات هر دو جهان به دنبال ما آمده و به ما آسیب رسانده است، اما از آنجا که در هیچ‌جا نشانه‌ای از آن نمی‌بینیم، به نظر می‌رسد که رنگ‌باخته‌ایم و اثری از ما نمانده است.

هوش مصنوعی: از تلاش جسم خود خسته نشوید، زیرا سبک‌روحی و آرامش دل ارزش بیشتری دارد. مانند اینکه بار سنگینی همچون بار مسیحا بر دوش یک الاغ نیست.

هوش مصنوعی: برای یافتن منزل و مقصد خود، از افراد ساده و خاکی کمک بگیر؛ چرا که در این دشت وسیع، هیچ راهنمایی برای هدایت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دوست‌داشتن و نزدیکی میان مردم به قدری می‌تواند دردآور باشد که در زمان مرگ و فشار قبر، احساس تنهایی و عدم محبت را تجربه کنند؛ گویی در این لحظه، آغوش یکدیگر را ندارند و تنها می‌مانند.

هوش مصنوعی: ما در شگفتی و حیرت از زیبایی او هستیم، و زیبایی که در آینه منعکس می‌شود، از حقیقت وجود او بی‌خبر نیست.

هوش مصنوعی: جز عدم، هر چیزی رسوایی و بی‌ارزشی است. امیدوارم که سایه‌ی شب بر سحر نیفتد و روشنایی صبح را نگیرد.

هوش مصنوعی: زبان چه خوشی و آسایشی می‌تواند از گفتار کسی مانند بیدل به دست آورد، در حالی که از بیان زیبایی خود، نمی‌تواند صرف نظر کند.