هوش مصنوعی: غفلت بر در دل ما نشسته است و حالا که آه و ناله می‌کنیم، صدای ما چه فایده‌ای دارد. اشک کمی که از چشمانمان می‌ریزد، به مانند دودی است که از روزن خارج می‌شود و تاثیر زیادی ندارد.

هوش مصنوعی: در این مجلس خوش و شاد، آرامش به ترک خواسته‌ها وابسته است. ما دست‌های خود را بر هم گذاشتیم و از آرزوها و طلب‌ها گذشتیم، چشم‌هایمان به خواب رفته است.

هوش مصنوعی: عالمی که توان مالی ندارد، در خیال خود فکر می‌کند که علم و دانش می‌تواند او را ثروتمند کند، اما واقعیت این است که در جامعه، علم بدون عمل و تلاش مالی قابل تبدیل به سود نیست.

هوش مصنوعی: اتفاق باعث می‌شود که هر مشکل و دشواری به سادگی حل شود، در غیر این صورت با تدبیر و عقل، حتی یه گره کوچک هم گشوده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی وضعیت دل و روح خود را توصیف می‌کند. دل، که به نوعی به شفافیت و پاکی اشاره دارد، به خاطر تأثیرات منفی و آسیب‌هایی که دیده، کدر و تیره شده است. رنگ دل به جای روشنی و صفا، تحت تأثیر باران‌ها و امواج زندگی به رنگی تیره و سرد درآمده است. این تصویر نشان‌دهنده تأثیرات منفی و چالش‌های زندگی بر احساسات انسان است.

هوش مصنوعی: چه مهم است که کسی که دارای روح بلند و آگاهی از عاقبت دشمنی و کینه‌توزی نیست، در سختی‌ها و غم‌ها، از مزارهای دیگران خاک بردارد و به حسد بپردازد. چنین طبعی سزاوار پشیمانی و خسران است.

هوش مصنوعی: شجاعت از شخصیت افرادی که افراطی هستند، دور می‌شود و ممکن است گاهی اوقات، شمشیری که به نظر قوی می‌آید، در واقع تحت تأثیر آتش و خطر، ضعیف و بی‌خاصیت شود.

هوش مصنوعی: موج دریا به مانند یک دست بی‌قرار و دلی باز است که تنها کشمکش و نوسان را به نمایش می‌گذارد و نمی‌توان این زیبایی را با چیز دیگری محدود کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که معروف شوی، باید خود را با ناپیدایی و بی‌نشانی وفق بدهی؛ چرا که زمانه نمی‌تواند آنچه را که پرنده‌ی mythical (عنقا) به نمایش گذاشته، به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: با رد کردن هر چیزی که در خود وجود دارد، نیازی به تأیید زیبایی‌های خاصی نیست، چرا که هر تغییر یا کمبودی در آثار عاشقانه، فقط به محبوب بیشتر افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: حسن خاص و بی‌نظیر بیدل تحت تأثیر تصویر خود قرار دارد، بنابراین باید آینه‌ای که تصویر ناپاک و ناخواسته را نشان می‌دهد، از بین برد.