هوش مصنوعی: به چه دلیلی رنگ اعتبار بر چهره من بنشیند، وقتی که سحرگاهان سرم پر از غبار شود؟

هوش مصنوعی: اگر نفس به دل آید و بال پرواز کند، وقتی که دیگر تپش قلب نمی‌تواند ادامه یابد و در آرامش قرار گیرد، یعنی دل دیگر در تلاطم و حرارت نخواهد بود.

هوش مصنوعی: نشستن و برخاستن از چیزی که همیشه تکرار می‌شود، نمی‌تواند مانع از آن شود که نقش کسی دوباره تکرار شود.

هوش مصنوعی: سنجش عقل و درک عمیق چه جادویی دارد که می‌تواند انسان را از نگرانی‌های ناشی از اتفاقات رهایی بخشد؛ شاید بتواند خطی را رسم کند که او را از تهدیدها و چالش‌ها محافظت کند.

هوش مصنوعی: غرور مردم به وجود نیاورده‌است گردنی که بدون اشاره‌ی انگشت، از خطر دور می‌ماند.

هوش مصنوعی: سایه‌ای که تاریک و زنگ‌زده است، نمی‌تواند هوای روم و خراسان را پاک کند. هر جایی که ستاره‌ای سوخته بیفتد، حالتی شبیه زنگبار خواهد داشت.

هوش مصنوعی: دنیا در واقع همان دنیای فخری و عزتی است که در آن، حتی اگر کسی به بالاترین مقام‌ها برسد، باز هم نشانه‌هایی از کوچکی و حقارت در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر در دشت خوشی و آسایش هم حضور داشته باشی، اما ذات و رفتار ناپسندی داشته باشی، آرامش و راحتی تو تحت فشار و تنگنا قرار می‌گیرد زیرا اخلاق خوب برای زندگی راحت و خوشایند ضروری است.

هوش مصنوعی: انسان می‌تواند با قدرت و لطافت، از آسیب‌ها دوری کند و لذت را به دست آورد، همان‌طور که شبنم به آرامی بر نوک خارها می‌نشیند و لطافت خود را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: دو روز، تنها یک تردید در وجود دارد که ما از تماشا غافل می‌شویم و اگر گرد و غبار برطرف شود، چشم‌ها خواهد دید.

هوش مصنوعی: دقت کن که اگر در زمان مناسب اقدام نکنی، فرصتی که به دست آمده از دست می‌رود و دیگر به سادگی به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: طبیعتی که برای عشق و محبت تشنه است، مانند غباری در دشت زندگی، به دنبال آن می‌گردد و در انتظار می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در اثر طاقت و توانایی‌ام، زحمت را به منزل خود می‌کشانم، اگر شتر زیر بار سنگینی بماند.

هوش مصنوعی: اگر دل شکسته‌ای صدای گریه‌اش را بلند کند، احساسش همچون ترانه‌ای در لابلای کوه‌ها طنین‌انداز خواهد شد.