هوش مصنوعی: افرادی که به زندگی با قناعت عادت می‌کنند، مانند جواهراتی می‌مانند که در جمع نکوداشت و احترام قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: زبان حیرت و شوخی ما را به اندازه کافی درک کرده است. کافی است که آینه می به ما نگاه کند و با چشم‌هایش صحبت کند.

هوش مصنوعی: اگر پرده حجاب عدم را کنار بزنی و دل را در حضور داشته باشی، حقیقت تو به وضوح نمایان خواهد شد، مانند آینه‌ای که در برابر تو قرار گرفته باشد.

هوش مصنوعی: آنجا که عشق موجب رسوایی می‌شود، کسانی که دانه دانه‌های پیراهنی چاک دار را ترمیم می‌کنند.

هوش مصنوعی: تشنگی دل برای دیدن تو، مثل نی که به جای آب، نفسش را در گلو حبس کرده، راز ناپیدا و خلوتی را در دل خود دارد.

هوش مصنوعی: نقش خیال و تصویرهایی که نقاش می‌کشد، برای ما دشوار است مگر آنکه در اندیشه‌ای عمیق، میان تو و ما ارتباطی ایجاد شود.

هوش مصنوعی: آیینه‌ای است که گاهی در آن اشتباهی دیده می‌شود؛ مانند رنگ کسانی که در برابر زیبایی و عطر گل‌ها شرمنده و تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: شوخی و مزاح در دنیای ما تأثیرگذار نیست، مگر اینکه کسی عمیقاً به عمق مشکلات نگاه کند و به آنها پی ببرد.

هوش مصنوعی: افرادی که آزاد و بی‌قید هستند و بر این باورند که هر چیز باید به طور مطلق ثابت شود، تصور می‌کنند که اگر چیزی با واقعیت مطابقت نداشته باشد، باید آن را تغییر دهند یا به گونه‌ای دیگر جلوه دهند.

هوش مصنوعی: در دنیای وجود که همچون بیابانی از نیستی به نظر می‌رسد، هر کجا که وضو بگیرید و آماده شوید، حاصل کارتان تنها تیممی است.

هوش مصنوعی: بیدل می‌گوید: کسی که عاشق است و در حال خوشی و نشئه عشق قرار دارد، نیازی به هیچ چیز دیگری ندارد. اگر چنین حالتی نباشد، حتی اگر شرایط سختی هم در دنیا وجود داشته باشد، آن فرد هنوز هم احساس بی‌نیازی و بی‌توجهی به مشکلات خواهد کرد. در واقع، احساس عشق و حال خوب او به حدی قوی است که از همه چیز دیگر غافل است.