هوش مصنوعی: افرادی که ادعای بزرگی و مقام می‌کنند، به حقیقت در جایگاهی نیستند و فقط در بالای سطح ظاهر می‌زنند، در حالی که هیچ عمق و محتوایی ندارند.

هوش مصنوعی: جمعی که در سفر و راه هستند، در ذهن و دلشان همیشه یاد تو و دامن تو را به خاطر می‌آورند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند من نیست، بنابراین هیچ‌گونه تاثیری از من وجود ندارد؛ حتی آینه‌ها هم به خاطر نام من رنگ می‌زنند.

هوش مصنوعی: در باغ اعتباری که زیبایی و عطر دارد، افرادی که زرنگ و زیرک هستند، از شادی و خنده، بی‌پروا به گل‌ها می‌خندند و هیچ حیا و شرمی ندارند.

هوش مصنوعی: آسمان به عشق و محبت ما توجهی ندارد و این دل‌های کوچک و تنگ، خانه‌های موقتی برای احساسات ما هستند.

هوش مصنوعی: دوستان مانند گردبادی هستند که از سمت دشت بالا می‌آید و در میان آن، دامن خود را به زیر پا می‌کشند و به هوا می‌چسبند.

هوش مصنوعی: طاووس ما از اینکه شاخ و برگ زیبای خودش را نشان دهد، شرمنده است به خاطر آن حلقه‌هایی که در دروازه‌ی فریب و تزویر خودنمایی می‌کنند.

هوش مصنوعی: ما به دور کلفت این مهمانی رفته‌ایم و آینه‌ها با صدای زنگ قدم برمی‌دارند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که افرادی که در مسیر جستجو و یافتن حقیقت یا هدفی در زندگی هستند، ممکن است با دشواری‌هایی مواجه شوند و حتی در حرکت‌هایشان به کندی و ناتوانی دچار شوند. به عبارتی، تلاش برای رسیدن به اهداف گاهی با چالش‌ها و موانع همراه است.

هوش مصنوعی: گاهی به کعبه می‌روم و گاهی به سوی میخانه، این حالت مرا دیوانه کرده است، و از هر سو به من سنگ پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانسته به‌طور واضح حقیقت را بیان کند؛ همچنان که لکه‌های رنگی که روی کاغذ می‌زنند، نتوانسته‌اند احساسات و واقعیت را به‌خوبی نشان دهند.

هوش مصنوعی: بیدل به توصیف ابروی خیال می‌پردازد و می‌گوید که مردم به قدری تحت تأثیر این خیال قرار دارند که هر چقدر هم بخواهند باهوش باشند، باز هم دچار سردرگمی می‌شوند و به سادگی تحت تأثیر می‌آیند.