هوش مصنوعی: به تدریج، آرامش و سلامت ما هم، مانند یک دشمن، به ما آسیب می‌زند و در نهایت، سرنوشت کشتی ما را به نابودی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: دوستان بر سفید شدن موی پیری اطمینان دارند که چقدر شادی‌ها و خوشی‌ها در زندگی وجود دارد و روشنایی این خوشی‌ها مانند نور صبحگاهی، خانه‌ها را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان از این فاصله، به خاطر اینکه دوری عیب است، ترکیب انسان‌ها را به شکل خاصی تغییر می‌دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه بعضی افراد در بیان خود به بی‌خودی و بی‌محتوایی تمایل دارند، به طوری که زیبایی و عمق معنا را از زبان آدمی دور می‌کنند و کلامشان را بی‌ارزش می‌سازند.

هوش مصنوعی: از آمیختگی و بی‌تابی افرادی که احساسات خود را نادیده می‌گیرند، زیبایی و تأثیر چشمان معشوقه‌شان باعث می‌شود که حتی قلم هم، هرچند که از چشمانش اشک بریزد، در نوشتن و بیان احساساتش ناتوان شود.

هوش مصنوعی: زمان زیادی از عمر ما گذشته و حالا باید با ضعف و ناتوانی کنار بیاییم. قامت ما به خاطر سن بالا خمیده شده و به نوعی، این خمیدگی نمایانگر سال‌های گذرانده و تغییرات ناشی از آن است.

هوش مصنوعی: بدون وجود جوهر و ارزش، نیام که در کنار اقبال است، سخن از مردانی که با سختی‌ها روبه‌رو هستند، لشکری می‌سازد.

هوش مصنوعی: حسن می‌داند که عاشقان در دل خود چه آرزوهایی دارند و اگر به نظرش بی‌توجهی کند، به نوعی عذرخواهی می‌کند.

هوش مصنوعی: به دلیل نگرانی از آینده و روز قیامت، به قدری از دشمنان و حیله‌های آن‌ها نگران هستیم که حتی باد روز محشر هم پشت سر ما را تیره و تار می‌کند.

هوش مصنوعی: در باغی که سرو زیبا و باشکوهی وجود دارد، اگر همه درختان نیز به زیبایی و بلندی رشد کنند، باز هم آن سرو به چشم می‌آید و برتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که حیا بر انسان غالب باشد، نمی‌تواند با افتخارات دروغین صحبت کند. هر کسی که در زیر آب پنهان است، باز هم صدای ماهی را ایجاد می‌کند، اما نمی‌تواند به راستی خود را نمایان کند.

هوش مصنوعی: درست کردن طبیعت انسان‌ها ممکن نیست، مگر از طریق فقر و نیاز، زیرا همین بیچارگی باعث می‌شود که آدمی به خود بیاید و اصلاح شود.