شاه ما را پاسبانی می کند
روح جناب بیدل شاد باد

باز در بیـــت علـــــــی امشب صفای دیگر است
بر لـــــب زهرا و حیدر خنده‌ های خوشتر است

سر زده در بوستـــان دین  گل رعـــــــنای عشق
کز شمیم او فضای این جـــهان خوشبوتر است

دل شـــده شیدای ایـن زیــــبا گل سبـــــز چمن
دیدنش  از گلــــستان  و صد چمن زیباتر است

این همای دل ز شــادی پـــــر  زند  سوی حجاز
پر زند با صد نـــــوا شعرش به شأن شبر است

آیــد از طــرف ســـما خیـل ملـــک سـوی زمین  
غنچه لب ، شـادی کنان ختم رسل پیغمبراست

جشـــــن ها بر پا بــــــود در نیـــــمه ماه صیام 
زاد روز مجــــــــتبی سبط رســـول اطهر است

یوســــف  زیبــا جمـال حـضـــرت زهـرا حسـن
صد چو یوسف در شگفت از گلعذار دلبر است

خلق و خوی او حسن  گفتار و کردارش حسن
آن یم جود وسخا مارا  امــام و رهبــــــر است

اسم زیبایش حسن بگـــــــــــذاشت ذات کبریا
پاک و اطهر از پلــــــــیدی،در کتاب داور است

چلـــچراغ ماه رخـــــسارش بتـــــابد بر جهان
ما سوا از نور او پر نور گیــــــتی یکسر است 

او کـــــریم عترت طــــاهـــــا بــود در هر زمان 
فیض او جاری بر عالم مثل حوض کوثر است

خـــطه خلـد برین انــــدر بقیـــع دانی ز کیست 
بــی چــــــــراغ و قبــه قبردودمان حیدر است

غیر مدح خانــدان، سامـــع مگو مــــــــدح دگر
 مدح آنها در غزل  بهـــتر ز شهد و شکر  است