هوش مصنوعی: هر کسی که به اینجا می‌رسد، رفتار بی‌رویه‌ای دارد. حتی شمع هم در مجالس خوش‌گذرانی، برای اینکه جلب توجه کند، از خود بی‌نظمی نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: تا آسمان، نشانه‌هایی از ساخت و ساز تو را به نمایش می‌گذارد،‌ به طوری که قوس و گنبد این میخانه به شکلی زیبا با ساغر هلالی شکل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای زاهد، اعتماد تو به ریشت چقدر اشتباه است! در نهایت، این بافتن فرش که مشغول آن هستی، به دست کسی دیگر می‌افتد.

هوش مصنوعی: تحصیلات و آگاهی‌های خود را به پایان برسان، زیرا کسی که به دنیا و مال دنیا وابسته است، به‌راستی از زشتی‌های آن آگاه نمی‌شود و نمی‌تواند به درستی قضاوت کند.

هوش مصنوعی: ما درون خود احساس تنهایی و اندوه داریم، اما در دنیای بیرون در حال حرکت و ارتباط با دیگران هستیم. حتی در این حال، ما در چرخش و دایره‌ای از احساسات و افکار درون خود هستیم.

هوش مصنوعی: صبر و استقامت کجاست تا کسی بتواند به جادو و فریب تلاش‌هایش افتخار کند؟ رنگ‌ها در بال‌های خسته‌اش پرواز می‌کنند.

هوش مصنوعی: زندگی همچون شکار است؛ بنابراین باید هوشیار باشید و از نفس حرکت در فرصت‌ها غافل نشوید، زیرا همچون غزالی زیبا و نازک، فرصت‌ها به ما نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به طور مداوم بر باد و هوای ناپایدار زندگی کرد، زیرا هر اعتبار و شخصیتی که به نظر بزرگ می‌آید، می‌تواند به سادگی و با یک حادثه کوچک از بین برود.

هوش مصنوعی: وهم مانند شمعی‌ست که در حال ذوب شدن است و دل را به گرما و لذت می‌آورد. آبی که در لیوان شما صاف و زلال به نظر می‌رسد، در واقع شعله‌ای از آتش پنهان را در خود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از احساس شگفتی ناشی از دیدار دیگری خبر ندارد. سال‌هاست که چشمانم در حال فریاد زدن از احوالات درونی‌ام هستند.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که برایم باقی مانده، پشیمانی است، در حالی که با آرزوهای خسته‌کننده‌ام مواجه هستم. دستی که افکار و آرزوهایم را در خود می‌مالد، به نوعی حالت ناآرامی دارد.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از دنیای فقیرانه‌ام، گرمای کناری برایم کافیست. سایه‌ای بر دوش دارم و در دل خود، به پرورش و رشد امید می‌پردازم.

هوش مصنوعی: چون درخت چنار که از بی‌برگی خود ناراحت است، من نیز در پیری به یاد روزهای سخت و سرشار از درد و اندوه می‌افتم و حسرت‌هایم را با آتش دلتنگی می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: بیدل شرمنده است که به خواسته‌اش نمی‌رسد و بیشتر کارهای دنیا به بی‌حاصلی می‌انجامد.