هوش مصنوعی: تنیده شدن قامت به خاطر شرم، باعث می‌شود که سر به سمت زمین برود و در همین حال، اشاره‌های ابرو نشان‌دهنده درک و فهم اوست.

هوش مصنوعی: هر جا که باشیم، از غم و ناراحتی به خود می‌رویم. حتی اگر شمع ما در بلندی‌ها باشد، باز هم به سمت زمین خم می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگاه بخواهی ارزش و تاثیر یک چیز را بسنجی، به ظاهر و سایه آن توجه نکن، چرا که سنگین و باارزش بودن چیزی همیشه به شکل آن نیست و ممکن است در دنیای واقعی، بدون اندازه‌گیری مناسب، اهمیتش نادیده گرفته شود.

هوش مصنوعی: چشم‌بند سحر به عشق و زیبایی کارساز نیست؛ چون دل در قید و بند عشق خودش است و به یاد موهای آن معشوق می‌افتد.

هوش مصنوعی: از ناتوانی‌ها و مشکلاتی که بر سر راهم بوده، دچار شکست شده‌ام. اگر یاد کسی بیفتد، بر موهایم عزاداری می‌کند.

هوش مصنوعی: دوست‌ها و یارانم در این خرابه‌ها گم شده‌اند و این موضوع مرا به حدی ناراحت می‌کند که اشک‌هایم از چشمانم سرازیر می‌شود و حتی به خاک احساس تعلق می‌کنم.

هوش مصنوعی: در روزهای عادی، دیدن و خرید و فروش امری معمولی است، اما وقتی شب می‌شود، دکان‌ها و بازارها حال و هوای خاصی پیدا می‌کنند و حتی در چشمان آهو نیز این زیبایی و جذابیت را می‌توان دید.

هوش مصنوعی: کسانی که ناتوان هستند نیز در نهایت به مقصود خود می‌رسند، پس با شجاعت و استقامت ادامه بده. کار قاصد به آرامی و به دور از هیاهو پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر کسی به توکل کردن عادت داشت، نمی‌توانست به راحتی از نعمات دست بکشد. چرا که اگر بخواهد از این نعمت‌ها بی‌هیچ تلاشی بگذرد، در واقع به خودی خود به خوبی نمی‌تواند رفتار کند.

هوش مصنوعی: نفس ظالم تمایل به تغییر و بهبود ندارد؛ حتی اگر بخواهد در خودسازی تلاش کند، مانند اینکه تدبیر و عقل در استفاده از تیغ باعث می‌شود تا خون‌ریزی کم‌ رونق‌تر شود.

هوش مصنوعی: نگران آینده نباش و از حال خود غافل نشو، چون این اندیشه‌های دور و خیال‌پردازانه ممکن است در نهایت تو را به خودش مشغول کند و از هدفت دور کند.

هوش مصنوعی: تا چه حد باید از آسمان خجالت‌زده باشم؛ این کمان محکم و پرقدرت به بازویم فشار می‌آورد.