هوش مصنوعی: حسرت شب گذشته بی‌فایده است و فقط باعث می‌شود که شمعی روشن شود، به هر حال روشن خواهد شد.

هوش مصنوعی: چون گل‌چراغی که باد صبحگاهی نورش را می‌گیرد، زخم ما مثل دم شمشیر چشمان ما را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: در سپیده‌دم، زیبایی‌های زمان به صورت شعر و نثر بر روی پاکی صبح نقش بسته‌اند و مانند موی کافوری، تاریکی‌های دوران را روشن می‌سازند.

هوش مصنوعی: وقتی که موج‌سازها به خاطر ویرانی من، ساخت و سازشان را آغاز کرده‌اند، این ویرانی، در حقیقت به نوسازی و بهبود من کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: ای شعله‌ی پرحرارت نگاه تو، جلوه‌گر خوشبختی و آرامش روزگار است؛ اما آینه‌ی وجود ما مدتی طولانی است که نورش را به روشنی نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: بی‌ندامت، حلقه‌ای از اندوه و غم ایجاد کرد که مشابه قد و قامت کسی است. دو ناله از شعله‌های شمع، می‌تواند فضای خانه‌ای را که در زنجیر است، روشن کند.

هوش مصنوعی: اگر خیال ما مانند آینه‌ای شود که اعتبار و ارزش ما را نشان دهد، آن وقت حتی یک تصویر خواب می‌تواند به صدها شکل و تفسیر روشن تبدیل شود.

هوش مصنوعی: حرارت و شور و شوقی که در دنیای ممکنات وجود دارد، ناشی از زیبایی و عظمت عشق اوست. این آتش و انرژی، چشم شیر را که نماد قدرت و شجاعت است، روشن و بیدار می‌کند.

هوش مصنوعی: از شکارچی که به دنبال هدف است، بگذر؛ چرا که در بیابان امید، برق زندگی از شگفتی‌ها و زیبایی‌هایش آگاهی می‌دهد.

هوش مصنوعی: شبکه‌های روشنایی در میان تاریکی نمی‌توانند زخم‌های زندگی را درمان کنند. در این مکان، شمع‌های پرنور به مانند تیرهایی هستند که در تاریکی تابش می‌کنند.