هوش مصنوعی: در باغی که زیبایی خود را به نمایش می‌گذارد، گل‌ها از دیدن زیبایی‌ها به حیرت افتاده و به مانند ساغری پر از شبنم می‌شوند.

هوش مصنوعی: بدون تو، کودکانی که از عشق و دوری تو گریه می‌کنند، از درد تنهایی اگر همه برای تو اشک بریزند، بر سر خود خاک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: اشک‌های من که نشان حسرت و اندوه من است، به پای راه تو قربانی می‌شود. هر صدفی که از آبرو بلورینش مروارید جمع‌آوری می‌کند، به تو و زیبایی‌ات وابسته است.

هوش مصنوعی: اعتمادی به این نیست که اجزای وجود ما در کنار هم قرار بگیرند، زیرا این دلبستگی و اشتیاق به تو باعث می‌شود که از هم بپاشیم و بی‌فایده شود.

هوش مصنوعی: موج آب بر روی کمر درخت سرو مانند تیغی می‌زند و هر چه رفتار تو را تغییر می‌دهد.

هوش مصنوعی: پاکبازان از اتهاماتی که به آنها زده می‌شود، بی‌خبر و بی‌تفاوت هستند. گاهی اوقات، اشتیاق دیدار محبوب باعث می‌شود که چشمان ما کمی تر شود.

هوش مصنوعی: از دیوانگی من، جهانی پنهان شده است؛ چون کسی که بدون لباس باشد، این جامه را بر تن می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کس که در زندگی خود توانسته باشد خنده‌ای شیرین و دلنشین بیاموزد، می‌تواند به راحتی زیبایی و خوشی‌های جمعیت را به باد بسپارد و فراموش کند.

هوش مصنوعی: اگر از خیالات و تصورات خود عبور کنی، زندگی برایت آسان و راحت خواهد بود و ناتوانی هیچ‌گاه مانع تو نخواهد شد. هر چیزی که در مسیرت قرار بگیرد، به تو کمک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: من بدون دلیل در دنیای خیال خود به جست‌وجو و تماشای زیبایی‌ها مشغولم، گویی عشق و محبت مرا در این مسیر چندین بار به گردش درآورده‌اند.

هوش مصنوعی: ما حیرت و شگفتی خود را ابراز می‌کنیم، بیدل. لذتی که از تحقیق و کاوش به دست می‌آید، هیچ‌کس نمی‌تواند از طریق آینه به حقیقت آن پی ببرد.