هوش مصنوعی: پاییز به قدری بی‌روحت و بی‌حالی که بهار هم از تو ناامید شده و برای تو نوشته می‌نویسد. مثل اینکه رنگ حنا به خاطر سنگینی سایه‌ها و ناراحتی‌ها کمرنگ شده است.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبح، موهای تو را باز نکند، پس اتحاد ما را هم از هم می‌پاشد و تکه‌تکه می‌کند.

هوش مصنوعی: هر بخش از وجود انسان به خاطر عشق و جنون می‌بالد و به شوق وسعت و زیبایی‌های زندگی، دلیلی برای تلاش و ایجاد فضای جدید در زندگی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به هدف، از تدبیرهای بی‌مورد و نادرست تا چه حد می‌توان خجالت کشید؟ ای جنون، رحم کن بر ما که این هوش و ذکاوت‌مان ما را رسوا می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر دقت و توجه زیاد به جزئیات زندگی، حقیقت وجودی به طور عمیق درک نشده است و برای فهم این معما، نیاز به تفکر و تامل عمیق داریم.

هوش مصنوعی: در بازار ما، درد و رنج از تنهایی کم نیست و اگر کسی بخواهد، می‌تواند با شنیدن این دردها، ناله و زاری را در دل خود احساس کند و به نوعی درگیر احساسات خود شود.

هوش مصنوعی: نمایش زیبایی به طور غیرمستقیم در حال ایجاد شگفتی است و رنگ شراب در دیدگاه‌ها به مانند افسونگری مینا عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌های ما به خاطر شوخی‌های او سرمست و خواب‌آلود شده‌اند و در پایان، نشانه‌ای از خستگی را مانند علامتی بر کف پا نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی که نتیجه‌ای بی‌فایده به دست می‌آید، مشخص می‌شود که در واقع به هدف اصلی دست یافته‌ایم. ناامیدی ما تنها به دلیل عدم دستیابی به نتیجه‌ای معین است.

هوش مصنوعی: اگر چنین باشد که آرزوها و شوق‌های پرشور ما مانند دانهٔ گلی از زمین سر برآورند، آهی که از دل برمی‌آید، به پیوندی عمیق با آسمان و ستاره‌ها دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: در زمان شکست آرزوها، راهی برای بازسازی آزادی وجود ندارد. زمانی که پرندگان در پرواز خود دچار مشکل می‌شوند، به ناچار برای نجات خود تلاش می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر سنگی به تدبیر زن برخورد کند، کار کسی در اینجا متوقف نمی‌شود. یک شکست می‌تواند صد در را از قفل باز کند.

هوش مصنوعی: رهبر دلدار بیدل از خود ترسی دارد و بس، زیرا وقتی سیل بی‌حد و مرز شد، به سوی دریا می‌رود.