هوش مصنوعی: عشق و دیوانگی را فر بیاور تا هوش و عقل ما را از میان ببرد و خیال وجود را به آتش جنون بسوزاند.

هوش مصنوعی: از دنیا و زندگی نمی‌توان گرد و خاکی پیدا کرد که بتواند خرابی و نقص ما را ترمیم کند.

هوش مصنوعی: پس از این بهتر است که سکوت اختیار شود، زیرا دیری نمی‌گذرد که کسی که حقیقت را درک کند، نیازی به صحبت‌های پر زرق و برق ندارد.

هوش مصنوعی: ناتوانی ما به دلیل غفلت‌مان به گونه‌ای تفسیر شده که همچنان در حسرت آنچه که نتوانسته‌ایم به دست بیاوریم به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از شگفتی و زیبایی نگاهی که شبیه به تصویر است، رها شود؛ همان‌طور که نقاش با چشم خود به تصویر می‌نگرد.

هوش مصنوعی: هر کس که بی‌فکری و سبکی کند، مانند حبابی است که در دریا می‌ترکد و به پایین می‌رود.

هوش مصنوعی: بعد از سال‌ها، حالا آن زیبای دلنواز توجهش به من جلب شده است. من از خودم دور می‌شوم تا مبادا او فراموش کند که به او نیاز دارم.

هوش مصنوعی: قیمت ارتباط با او را کائنات نمی‌توانند تعیین کنند، چرا که دارایی ما در حال حاضر هیچ است و ممکن است او هم زمانی به ما توجهی بکند.

هوش مصنوعی: عشق من به قدری قوی و تاثیرگذار است که به راحتی و بدون هیچ زحمتی، مانند هنرمند معمار، دلی را سوزانده است. این عشق باعث شده که از همه جا صدای فریاد و زاری بلند شود.

هوش مصنوعی: بی‌دردها را درمانی نیست و شاید مانند چنار که با دست به هم می‌زنیم، آتش جدیدی ایجاد کنیم.

هوش مصنوعی: تجربه من از ناکامی‌های دنیا به من یادآوری می‌کند که هر چه پیش بیاید، واقعیت‌ها می‌توانند چشم من را باز کنند و بینش بیشتری به من بدهند.

هوش مصنوعی: دست و پنجه نرم کردن با مشکلات سخت است و بیدل (دل‌باخته) باید با احتیاط به زیبایی او نگاه کند و شاید فقط با چشم ما او را درک کند.