هوش مصنوعی: دل شکسته‌ای که به دنبال حق است، چگونه می‌تواند خواسته‌هایش را بیان کند زمانی که همچون موج، زیبایی‌اش با ادب از بین می‌رود و نمی‌تواند به راحتی بیان شود.

هوش مصنوعی: اگر نفس من که از خودم دور شده، نتواند مجوز برخاستن را بگیرد، پس دماغ شادابی و آرزوی خوشی چه تلاشی برای به دست آوردن لذت خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: به صدای ساز و نواهای من گوش نده. فقط به این ترانه توجه کن. غبار و بی‌پناهی من در راه تو ایستاده و دعا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای عشق فریب زیبایی‌ها را نخورید، بدانید که لبخند غنچه، به هزار پرده راز و رازگویی جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: نه آثار دیده‌بان و نه خبرهای شنیده شده از کسی، هیچ‌کدام اثری ندارند. وقتی درها و پنجره‌ها باز است، هیچ‌کس به دیگری حیا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: انسان نباید به خواسته‌ها و هوس‌های خود دچار شود، زیرا ممکن است با غرور خود به حقیقتی نرسد. اگر همه نشانه‌ها و نشانه‌ها هم به او برسد، باز هم ممکن است مرتکب اشتباه شود.

هوش مصنوعی: سلسله نفس که نمایانگر خواسته‌ها و آرزوهای ماست، به هزاران پیچ و خم و دشواری گره خورده است. طبیعت چقدر از این و آن جدا می‌شود تا بتواند ارتباط و پیوندی مؤثر برقرار کند.

هوش مصنوعی: به سراغ گرد و غبار راهی برو که هنوز از خودت گم نشده‌ای. دل انسان عاقل باید در تلاش باشد تا صدای حقیقت را بشنود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که وجودت به خوشی و مهربانی آغشته باشد، دیگران هم تحت تأثیر رفتار تو قرار می‌گیرند و حتی کوچک‌ترین حرکاتت می‌تواند در آنها احساساتی عمیق ایجاد کند.

هوش مصنوعی: هرگز رگ خواب کسانی که در سختی و ضعف به سر می‌برند را با آزمایش و امتحان نزن، زیرا این کار به تو صدمه می‌زند و به آنها ظلم می‌کند اگر کسی دیگر نتواند با چشم تو مسئله را حل کند.

هوش مصنوعی: دست‌ها را به هم می‌مالیم و درختان را طراوتی از دل بی‌دلی می‌دهیم، در حالی که از صد بهار گذشته، تنها به همین دو برگ حنا اکتفا می‌کنیم.