هوش مصنوعی: اگر خوش‌خرامان (شادابان) در اندیشهٔ حرکت و جا به جایی باشند، رنگ من به گردش درمی‌آید و لباس من در تکاپو خواهد بود.

هوش مصنوعی: من در دام و تله‌ای که افلاک درست کرده بودند گرفتار نبودم، اما چون به من نگاه کردند، احساس کردم که قفس و محدودیتی از جانب آنها بر من تحمیل شده است.

هوش مصنوعی: جز با چشمان معشوق که با نگاهش می‌درخشد، نمی‌توانم به سراغ عشق بروم. قلبم پر از اندوه و غم است که همچون غباری پراکنده شده و آرامش را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: در این دشت بی‌نهایت، به چه دلیلی می‌توانم آرامش پیدا کنم در حالی که ترس و وحشت به قدری شدید است که حتی غزال‌ها را هم به تسلیم وادار کرده است؟

هوش مصنوعی: در این چمن، عشق‌ورزی عاشقان همین بس است که وقتی از خودشان دست می‌کشند، زیبایی‌ها و گل‌های تازه‌ای به دامان خود می‌آورند.

هوش مصنوعی: درد و دل‌های کسانی که در جستجوی مهر و ادب هستند، شبیه به بی‌قراری در یک دشت جنون‌آور است و در این بین، احساسات عمیق و پنهان آنها همچون سیل‌هایی هستند که در زیر ظاهری آرام و بی‌سر و صدا، در حال حرکت و ذخیره‌سازی‌اند.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش مردم به نتیجه نمی‌رسد و آن‌ها نتوانسته‌اند به سمت اهدافشان پیش بروند؛ زیرا بیش از حد به گذشته و موانع چسبیده‌اند و نتوانسته‌اند از آن‌ها عبور کنند.

هوش مصنوعی: چمن به سبب ترس و وحشت ما رنگ باخته است و حالا هوا مانند آینه‌ای شده که ناله‌های ما را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در دریای امکانات، مانند جواهر، هیچ موجی وجود نداشت. از آنجا که در نگرش ما آشفتگی و بی‌نظمی وجود داشت، این همه طوفان به وجود آمد.

هوش مصنوعی: در بازار محبت، وفا هیچ‌گاه تغییر نمی‌کند و احساسات واقعی با گذشت زمان کاهش نمی‌یابد، حتی اگر محبت به سادگی به دست آید.

هوش مصنوعی: برای اینکه کسی نگران حال من نشود، سرنوشت بیدل به گونه‌ای رقم خورد که فراموشی به سراغم آمد.