هوش مصنوعی: وقتی شروع به درخواست و طلب کردم، کسانی که دورم بودند عجز و ناتوانی‌ام را به من نشان دادند. در قدم اول، به اندازه‌ی اشکی که از پایم ریخته می‌شود، مسکنت و بیچارگی‌ام را حس کردم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که تسلیم شدن جلوی مشکلات و چالش‌ها امکان‌پذیر نیست، به ویژه وقتی که این مشکلات به قدری قدیمی و ریشه‌دار هستند که مانند خرابه‌ها و ویرانه‌ها به نظر می‌رسند. در واقع، این سخن نشان‌دهنده‌ی عزم و اراده‌ای است که فرد در برابر شرایط سخت و نامساعد از خود نشان می‌دهد و نمی‌خواهد به سادگی تسلیم شود.

هوش مصنوعی: من از اینکه برهنه‌ام حس شرم و ننگی را احساس می‌کنم که ناشی از وسعت آسمان‌هاست، اما بدون هیچگونه سختی و زحمتی، این حس شرم به اندازه‌ای است که احساس نزدیکی و فشردگی را در وجودم ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که در رنج و غم خود غوطه ورم و مانند شمعی که در حال ذوب شدن است، به آرامی افسرده و ناتوان می‌شوم.

هوش مصنوعی: در تلاش برای غلبه بر غم، چنان خسته شدم که استخوان‌هایم فرسوده شد و احساس کردم به نوعی جادو شده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که یقین از مسیر خود منحرف شد، دلایل و شواهد نیز به عقب رفتند و در نتیجه، آنهایی که باید در کنارم می‌بودند و مرا یاری می‌کردند، احساس نارضایتی کردند.

هوش مصنوعی: هر جا که بوی شیرینی و خوبی به مشام برسد، به آن سمت می‌روم. همچون گدایان که با کشکول خود از در خانه‌ها می‌خواهند و نعمت‌ها را جمع می‌کنند.

هوش مصنوعی: در این دشت، تماشای سراب مانند سیر در دریاست و تا زمانی که خودم را با این تصویر هماهنگ کنم، از دور به من گوشزد می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی برای عاشق مانند مرگی مداوم است و او در تلاش است تا از زندگی جاودان خود به دنبال خون خود باشد. در این حالت، او باید با تشنگی‌اش برای یافتن معنا و ادامه زندگی کنار بیاید.

هوش مصنوعی: از سختی‌های زندگی‌ام و زحماتی که در پیری به دوش کشیده‌ام، آگاه باش و بدان که چقدر بار سنگینی را تحمل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر مژه‌هایم را بردارم، احساساتی ناخواسته و بی‌اختیار به من دست می‌دهد که مانند گریه کردن است. انگار دعایم بی‌نتیجه مانده است.

هوش مصنوعی: من در رنج و اندوه غم‌انگیزی به سر می‌برم و نمی‌دانم چرا از خودم جدا شده‌ام. یارب، به چه دلیلی چنین حالتی برای من پیش آمده است؟

هوش مصنوعی: درد و رنج من مانند حبابی است که به آرامی از بین می‌رود. آه، از این جام عبرت که سرنوشتم را رقم زده است.