هوش مصنوعی: من دلم به زلف تو حسرت می‌خورد و نتوانستم به وصالت برسم. در عوض، مرا با آیینه‌ای به خودم مشغول کردند.

هوش مصنوعی: ناز و دلربایی من بی‌دلیل است، چرا که با یک جام، اثر زیبایی و جذابیت نرگس، مرا به حالت مستی و شگفتی کشانده است.

هوش مصنوعی: دل من از درد به شدت متأثر شده است و امروز در حیرت و شگفتی به سر می‌برم، گویی که در روز قیامت مانند آیینه‌ای دردهایم را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: صد چمن از گرد و غباری که من ایجاد کرده‌ام، جلوه‌گر می‌شود، تا روز قیامت که تو به رنگ تازه‌ای به نمایش درآیی.

هوش مصنوعی: من به دنبال نشانه‌هایی هستم و در این راه تلاش کرده‌ام تا جایی که به یک دانهٔ باارزش تبدیل شده‌ام، اما تنها نتیجه‌ام یک زخم کوچک بوده که نصیبم شده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر تسلیم و خضوعی که دارم، هر کجا که نشسته‌ام، مانند غباری که در آسمان رفته، سجده‌ام کم نیست و مورد احترام قرار گرفته‌است.

هوش مصنوعی: در قافله‌ای که به سوی درخواست‌ها حرکت می‌کند، چه کاری می‌توان کرد وقتی صدای دل به‌عنوان آهنگ، فقط ناله می‌کند؟

هوش مصنوعی: نه آسمان گردان مرکز تو تسلیم من است، بلکه این دستگاه عجیب از تلاش پایین‌ام به من داده شده است.

هوش مصنوعی: من با اراده و تلاش خود، به راحتی از موانع عبور کردم و به سادگی و با بی‌توجهی، مشکلات را کنار زدم و بر آن‌ها غلبه کردم.

هوش مصنوعی: بیدل، به هیچ‌وجه از قسمت و سرنوشت اولیه‌ام نپرس؛ چون من به حدی دست و دامن آلوده‌ام که همینقدر هم که دارم به من داده‌اند.