هوش مصنوعی: ای کسی که از عشق بی‌بهره‌ای، به جای آن با هوس خوش باش و بر سر پرنده‌های بی‌پروا که در قفس زندگی می‌کنند، بخند.

هوش مصنوعی: دل را جمع کن و با دو لیوان شراب از هزار خیال و گمان دل ببر، در حالی که به ساقی تیز و به ریش نگهبان بخندی.

هوش مصنوعی: زندگی گاهی ما را تحت فشار قرار می‌دهد و ممکن است به شدت غمگین شویم، اما اگر نتوانیم اشک‌های خود را بریزیم، می‌توانیم با خنده به خودمان روحیه بدهیم و از این سختی‌ها عبور کنیم.

هوش مصنوعی: در میان این جمع ثروت، برخی افراد هستند که به شیوه‌ای بامزه رفتار می‌کنند، گویی که در دام نیروهای خنده‌دار و بی‌فایده گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: شور و شوق آوازخوانی تو بسیار دلنشین است، مدتی بخند و با صدای بلند خنده‌ات را پخش کن.

هوش مصنوعی: از شرم، مانند جرقه‌ای، چشم‌هایت را بگشای و زیبایی‌های این بهار را بپوشان و بس. فقط بخند.

هوش مصنوعی: از این کشت و زار درد و رنج، چه نیازی به رویش است؟ لبخند بزن و به تلاش برای بدست آوردن چیزهای ساده و عادی همچون عدس نگاه کن.

هوش مصنوعی: شمع در آتش می‌سوزد و با این حال هنوز خنده می‌کند. ای خاموشی، به نادانی این آدم ساده‌دل بخند.

هوش مصنوعی: یاد کن که چطور فرصت‌نفس زودگذر تو را به وجد می‌آورد، ای آتش سرد و خاموش، به حال خوشی بر هدایت خوشبختی بخند.

هوش مصنوعی: رفیقانت از دید پنهان شده‌اند و تو به یاد آن‌ها در دل خود غمی داری. با این حال، به بی‌جرس بودن قافله فکر کن و سعی کن لبخند بزنی.

هوش مصنوعی: زندگی را همچون صبح تصور کن، که احتمال جاودانگی‌اش بزرگ است. حتی اگر غباری از آن به آسمان برود، به نفس خود بخند و آرامش را تجربه کن.

هوش مصنوعی: اگر بیدل مانند گل، به زیبایی و نشاط دست یابی، چشمانت را به خود باز کن و به دور و برت لبخند بزن.