هوش مصنوعی: بسیاری از مردم غافل هستند که حقیقت و نادرستی را به هم آمیخته‌اند و هر چه که ساخته‌اند و به این جهان سپرده‌اند، دل‌های خود را به آن‌ها بسته‌اند.

هوش مصنوعی: غواص برای غرق شدن در این دریای دیوانگی تلاش می‌کند، اما در نهایت به جایی می‌رسد که مرواریدی در ساحل به او سپرده شده است.

هوش مصنوعی: در دل شب، مرهمی مانند کافور بر زخم‌های دل‌سوزان ادب و هنر وجود دارد؛ زخم‌هایی که به خاطر فخر و بزرگی دشمنان ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: کسی که در پی هدفی است، با چه امیدی می‌تواند نامه‌ای را آغاز کند، وقتی که قلبش مانند پرنده‌ای در قفس است و نمی‌تواند آزادانه پرواز کند.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که بالا می‌رود، دود را به بیرون می‌فرستد و در واقع بار ما را قبل از آنکه محمل را ببندند، آماده کرده‌اند.

هوش مصنوعی: جوهر و essence گل تنها در لحظات بازیگوشی و شوخی اجزا و بخش‌هایش نمود پیدا می‌کند. آنچه که از دانه به وجود آمده، در واقع به محصول و نتیجه‌ای که حاصل شده، مربوط است.

هوش مصنوعی: من نتوانستم به روشنی تفاوت میان عدم و هستی خودم را درک کنم؛ این دو حالت همچون دو آینه در برابر یکدیگر قرار گرفته‌اند و به همدیگر نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام مانند شمعی که به پایان رسیده، به پایان رسید و حالا مسیر من به سمت مقصد، در حال تمام شدن است.

هوش مصنوعی: در این دریا نه حبابی وجود دارد و نه موجی، و ما نیز بی‌هدف و بی‌فایده در این فضا محو شده‌ایم و در واقع همگی به نوعی از بین رفته‌ایم.

هوش مصنوعی: شجاعت از زوال و نابودی بت‌ها به دست نمی‌آید؛ بیدل در حیرت است، مانند آینه‌ای که بر دل آویخته شده است.