هوش مصنوعی: در جمع هستی، به تأثیر یک دل، زیبایی‌هایی خلق کردند و به شکل شوخی، دانه‌ای کاشتند که ثمرات بسیاری به وجود آورد.

هوش مصنوعی: ذره تا خورشید، هر دو در حال پرواز و بالا رفتن هستند، اما هر دو در نهایت مختار و فناپذیرند. دنیای موجودات به خاطر نگریستن و شوق رقصیدن به مرگ، زینت یافته و آراسته شده است.

هوش مصنوعی: مسئله‌ی کار در دو جهان به دقت و درک عمیق نیاز دارد و افرادی که از خود بی‌خبرند، در واقع راه‌حل‌های آسانی برای مشکلات پیچیده پیدا کرده‌اند و آن‌ها را با ظرافت مدیریت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دل به شدت غمگین و آشفته شده و چشمی نیز در حال تجربهٔ اشک و رنج است. در این میان، کسانی که غفلت می‌کنند، مشغول به کارهایی سطحی و بی‌توجهی به عمق احساسات هستند و به جمع‌آوری و تزیین لحظاتی پربازده از آب و گل می‌پردازند.

هوش مصنوعی: کعبه و بتخانه مرکز اصلی جستجو و تحقیق نیستند؛ هر جایی که در آن به حقیقت و هدف نهایی نزدیک شدیم، باید آن را زیبا و معنادار بسازیم.

هوش مصنوعی: در دل که مانند دریای وسیع و عمیق است، ساحلی دیده نمی‌شود و تمامی وجود را حیرت و شگفتی فرا گرفته است، اما در کنار آن، ساحلی زیبا و آراسته به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: آیینهٔ امکان به سادگی تصویر دوگانگی را بازتاب می‌دهد و بر اساس آن، تصویر نادرستی از حقیقت واحدی به وجود آوردند.

هوش مصنوعی: در برابر نیازها و مشکلات، انسان باید از خود بی‌نیازی نشان دهد و به سختی‌ها فائق آید. این نوع رفتار می‌تواند به دیگران روحیه بدهد و در عین حال، ضعف‌ها و خجالت‌ها را پنهان کند. به این ترتیب، انسان می‌تواند با وقار و استحکام روی پای خود بایستد و با شجاعت رو به جلو حرکت کند.

هوش مصنوعی: به دلیل ترس و وحشتی که داریم، صدای زنگ مانند زنگ جرس به گوش می‌رسد و هر جا که نشستی ترتیب داده‌اند، ما را به خود دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به امیدی قوی دست یازیده، دلش را به دلتنگی و ناامیدی دچار نکرده است؛ زیرا می‌خواهند کسی با دل شکسته باقی نماند و به همین دلیل دل‌ها را با زیبایی‌ها آراسته‌اند.