هوش مصنوعی: وقتی که به جهان رنگ و بویی از آرزو بخشیدند، دور ما را مانند نفسی که در مسیری به سمت دل‌ها جاری می‌شود، فراگرفتند.

هوش مصنوعی: هر کس که از این کاروان بازگشت، با خود ندامت و پشیمانی زیادی به همراه داشت و بر سر او خاک ریختند، مانند نشانه‌ای از افسوس و حسرت بر گذشته‌اش.

هوش مصنوعی: دل گروهی از مردم به ارزش و گنجی تبدیل شده که به خاطر حفظ آبرو و شرم، مانند دریا، احساسات و محبت خود را به راحتی در دامن خود ریختند.

هوش مصنوعی: در پی گم کردن آروزها و آرمان‌ها، دنیای ما خراب شده و به محلی پر از غبار و افسوس تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: تصاویر کسانی که در عجز و ناتوانی به سر می‌برند، به گونه‌ای است که گویی هیچ بازتابی از آنها وجود ندارد. ضعف و ناتوانی ما به وضوح و بدون پرده‌پوشی نمایان شد و آثار آن بر روی زمین باقی ماند.

هوش مصنوعی: قاتل ما مانند سحر با ناز و دلربایی خود را نمایان کرد و رفت، در حالی که خون ما همانند گل در دامن ما پاشیده شد.

هوش مصنوعی: زندگی و خوشی این جمع به اندازه‌ای ارزش ندارد که بخواهیم به خاطر ناامیدی و شکست‌های اندیشه‌نگرانی بگرییم. حتی از دل سنگ، زیبایی مینای خوبی می‌تراود.

هوش مصنوعی: من خیلی خسته و بی‌حال شده‌ام، تا حدی که احساس می‌کنم آب به سراغم آمده است. در هر جایی از زمین که به من فشار آورده‌اند، حالتی طغیانی و خارج از کنترل در من ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: حیرت و شگفتی من به دلیل برتری‌ام کارساز نیست، چرا که چهره و اساس وجودم را از نگاه تماشاگران نابود کردند.

هوش مصنوعی: این باغ زیبا جایی برای دیدن دوستی و محبت نبود، و آبروی ما مانند شبنم به ناحق از بین رفت.

هوش مصنوعی: عبارت به این معناست که از چنگال درد و شکستگی‌ دل رها شدن کار آسانی نیست و کمبودها و حساسیت‌های کوچک زندگی، مانند تکه‌های شیشه‌ای که در مکان ما پخش شده‌اند، می‌توانند باعث آسیب بیشتری شوند.