هوش مصنوعی: ای بهار زیبا و پرگل، دل را به گل و سنبل گره نزن. آشیان خود را جز در فضای ناله و غم بلبل بساز.

هوش مصنوعی: علاقه به آزادی، وابستگی و محدودیتی است که تنها در خیال وجود دارد. مثل قناری که به گردن خود زنجیری را بسته است و نمی‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: مجمع دل‌ها، جایی است که باید ابروها را به‌دور از غفلت نگه داشت. نباید به شادی‌های زودگذر و ظاهری، چندان اهمیت داد و از حال و روز قیامت غافل شد. به هیچ عنوان، سر و وضع خود را فدای زیبایی‌های ظاهری نکن.

هوش مصنوعی: محفل بی‌سر و صدایی به راه افتاده است، از خویشتن غافل نشو. بر بال پروانه که به چراغ نزدیک می‌شود، اجازه نده که به گل آسیبی برسد.

هوش مصنوعی: زندگی به دور و برش ادامه می‌دهد، بی‌خبر از آنچه برای ما می‌گذرد. تا زمانی که نفس می‌کشی، از لذت‌های زندگی غافل نشو و خود را از شادابی و شادی دور نکن.

هوش مصنوعی: سرگذشت و داستان عبرت‌آمیز مجنون هنوز تنها یک افسانه نیست. در واقع، روز قیامت دارد با آرامش بر زنجیر ما نظارت می‌کند، بنابراین نباید بی‌جهت شلوغی و سر و صدا ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: زندگی تا چه زمانی باید به رنج و تلاش برای خواسته‌ها ادامه دهد؟ ای گاو، چرا خودت را به زحمت و نامیدی می‌اندازی؟ از ظاهرسازی و تظاهر بپرهیز.

هوش مصنوعی: موج دریا از شکست خود آزاد است، زیرا نقص اجزای آن تاثیری بر کمال و تمامیت دریا ندارد.

هوش مصنوعی: عشاق بدون زیبایی و آرایش، رغبتی به عشق ندارند. موهای سر برای مجنون کافی است و نباید گل را بر روی دستار او قرار داد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به چیزی نیاز داری، باید حواست به آبرویت باشد و بر این نکته آگاه باش که نباید به راحتی از ارزش‌های خود بگذری.

هوش مصنوعی: پیری و صحبت‌های غرورآمیز جوانی، بیدل، در نهایت باید خجالت بکشی. وقتی شیشه سرنگون می‌شود، دیگر جز بر قطرات عرقی که چکیده نمی‌شود، نمی‌توانی تکیه کنی.