هوش مصنوعی: ای دل بزرگ، نگذار که نت‌ها و نواهای دنیا تو را به خود مشغول کنند. تو به یک حقیقت یکتا وابسته‌ای و نباید خودت را به هر صدایی محدود کنی.

هوش مصنوعی: این بیت به اشتباه نشانه‌گذاری و قضاوت نادرست اشاره دارد. شاعر با بیان اینکه تصویر دیگران را به خود نسبت ندهید و به آن‌ها اتهام نزنید، به اهمیت حفظ شفافیت و صداقت در قضاوت درباره دیگران تأکید می‌کند. همچنین، نگاهی به زیبایی و شگفتی‌هایی که طبیعت و وجود دارد، الهام می‌بخشد و هشدار می‌دهد که نباید آن‌ها را با رنگ‌های غلط و نادرست آغشته کرد.

هوش مصنوعی: ای بی‌نیاز، در کارگاه سرنوشت، از زیبایی‌های خیال، دل‌های بی‌ادعا را پر نکن.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش محدود است، اما صدای تو و قدرت بیان‌ات دلسوزانه و بلند است. بنابراین، اجازه نده که به هیچ موضوع یا مسأله‌ای وابسته شوی.

هوش مصنوعی: عجیب است که در این دنیا، حس بیگانگی و فاصله وجود دارد. بنابراین، هرگز به آینه‌ای که فقط تصویر آشنا را نشان می‌دهد اکتفا نکن.

هوش مصنوعی: سرنوشت و قضا و قدر از دست ما خارج است و نمی‌توانیم به آن شک کنیم. چه فایده‌ای دارد که به آن فکر کنیم؟ ما هم نمی‌توانیم آن را تغییر دهیم یا مانع آن شویم.

هوش مصنوعی: دل شکسته در این مکان ناپایدار درسی دارد که برای خدا نباید به آن دل بست.

هوش مصنوعی: زیبایی شبنم‌های روی چمن نتیجه‌ي آرامش و سکون آن‌هاست، پس این وسیله‌ی همراهی را به دوش باد نگذار.

هوش مصنوعی: آبرو و شخصیت خود را حفظ کن و مراقب باش که به خاطر لذت‌های زودگذر، شرافت و پاکدامنی‌ات را از دست ندهی.

هوش مصنوعی: از طرفی که بدون نقش و نگار در آستین تو است، مواظب باش که به خیال رنگ حنا دچار شرم نشوی.

هوش مصنوعی: این امیدی که در دل جا گرفته است، به مانند رشته‌ای است که نمی‌توان آن را محکم گره زد.