هوش مصنوعی: دوستان خوب و با شخصیت، به هیچ وجه بدی نکرده‌اند و مثل شمع، گل و عطر را به زیبایی و خوبی چیده‌اند.

هوش مصنوعی: روش نیکو برای به دست آوردن خوبی‌ها نیاز به بینش و دقت دارد، اما افرادی که از این بینش بی‌بهره‌اند تنها به تلاش سطحی و بی‌محتوا بسنده کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آزادگان به خاطر شرم و حیا از فقر، هرگز به زینت و آرایش ظاهری رو نیاورده‌اند و خود را در این مسائل غرق نکرده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی انتقاد از خودشیفتگی و جستجوی شهرت می‌پردازد. شاعر می‌گوید که سنجش خود و ارزش‌های شخصی، تنها نتیجهٔ آرزو برای جلب توجه و شهرت است. او تأکید می‌کند که ما برای قضاوت درست دربارهٔ خود، معیار و معیاری نداریم که نشان دهد چه مقدار در زندگی‌مان موفق بوده‌ایم یا چه ارزشی داریم. به عبارتی، او به ناکافی بودن ابزارها و معیارها برای شناخت واقعی از خود اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: آیینه چند بار تهمت‌هایی که به خودت زدی را نشان می‌دهد، اما معانی شرم و خجالت را جز با عرق‌ریزی نمی‌توان درک کرد.

هوش مصنوعی: از این آدم‌های سرکش و بی‌ملاحظه، نباید انتظار داشته باشی که دلشان به کعبه (منظور از کعبه، نماد تقدس و محبت است) برگردد؛ زیرا هیچ‌یک از آن‌ها حتی یک سجده برای خدمت و تواضع نیز نکرده‌اند.

هوش مصنوعی: افراد ویژه مانند شمعی هستند که در این محفل می‌درخشند، اما تنها به آنچه در جلویشان است توجه می‌کنند و به اطراف خود هیچ نگاهی نمی‌اندازند.

هوش مصنوعی: اگر کسی با ناز و دلربایی پیشانی را به نرمی بخنداند، مانند این است که لبان شیرینش شکر و از طعم لیمو خالی شده است.

هوش مصنوعی: هر جا که دل شکست، یک شخص تحصیل کرده و منصف حضور دارد که برای نشان دادن احساساتش از ابزارهای هنری استفاده نکرده است.

هوش مصنوعی: ما هنوز در جستجوی او هستیم و نمی‌توانیم به او برسیم، زیرا هنوز کسی به دنبال او نیامده است.

هوش مصنوعی: به خودت اجازه بده که دیوانه‌وار زندگی کنی و نگران نباش. عشق و اشتیاق تو، مانند پیرهنی که دراز و بی‌نقص نیست، آماده و مرتب نیست؛ پس نیازی به رعایت قوانین و ظاهرسازی نیست.