هوش مصنوعی: موج دریا ممکن است با بازیگوشی و شادابی بیشتری به حرکت درآمده باشد، اما در این میان، در جیب خود چیزی را پیدا کرده و از آن بیرون آورده‌اند.

هوش مصنوعی: کهکشان را دیدی که چگونه رنگ‌ها را می‌شکند، این هم قابل درک است. بی‌خودان در لغزش پا، دوران را گشته‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ ارزشی وجود ندارد که بر پایه‌ی خفت و ذلت افراد بنا شده باشد؛ چراکه جهانی که بر روی خاک است، به خاطر وارونه شدن فطرت آدمیان، تحت تأثیر قرار گرفته و پایمال شده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم به خاطر اثرات منفی ناآگاهی و عدم قدردانی، از نوشیدن شراب دست کشیده‌اند و به مواد مخدر روی آورده‌اند.

هوش مصنوعی: مردم دچار خواب و رویاهای آشفته‌اند و تا چه اندازه می‌تواند به آن‌ها آرامش بدهد در حالی که سایه‌ای که به عالم می‌افتد، ناشی از موی مجنون است.

هوش مصنوعی: به می‌پرستی و خوشگذرانی نپرداز، زیرا این لذت‌ها دچار زوال و گذر هستند و مانند رنگی موقتی بر چهره ایجاد می‌کنند که در هر زمان ممکن است از بین بروند.

هوش مصنوعی: از کارهای ظاهری و تشریفات بی‌معنا عبور کنید، زیرا برخی افراد غافل از این تفکر، به سادگی از خانه خارج شده و به دشت می‌روند.

هوش مصنوعی: دست و پای گل را امشب محکم بسته‌اند، چون برگ‌های حنایی که عاشقان چمن‌ها را زیر لب خونین کرده‌اند.

هوش مصنوعی: موجی که در آن جواهر وجود دارد، بدون درنگ قابل شناسایی نیست؛ مانند این که شعر ما را با چندین سکته موزون ساخته‌اند.

هوش مصنوعی: با این دارایی اندک، تا کجا می‌توانم وجود خود را نفی کنم؟ کاهش‌ها و ناتوانایی‌های من نیز بر من افزوده شده‌اند.

هوش مصنوعی: بیدل به ما می‌گوید که در دریای عبرت و تجربه، راهی برای عبور وجود ندارد و تنها چند قایق که به خاطر کج‌افتادگی قدشان غرق شده‌اند، باقی مانده است. این نشان‌دهنده‌ی عدم امید و تلاش برای یافتن راه خروج از مشکلات است.