هوش مصنوعی: در این بیت به احساس دلتنگی و شوق نسبت به معشوق اشاره شده است. شاعر می‌گوید که در انتظار معشوق خود، حالتی را تجربه کرده که موجب روشن شدن و افتخار او شده است. همچنین، ارتباط عاطفی و نزدیکی که با نگاه معشوق دارد، سبب شده که احساس شادابی و روشنی در زندگی‌اش به وجود آید.

هوش مصنوعی: بهار تازه‌ای که با زیبایی‌هایش همراه است، دیگر برای من جذابیتی ندارد؛ چون شوق و آرزوهای تازه‌ام مرا به جلو می‌برد و نگاه به گذشته را برایم بی‌معنا کرده است.

هوش مصنوعی: من آوازم، اما در جایی پنهان و خیالی زندگی می‌کنم که وجودش در عالم خیال ساخته شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نفس در سینه دارم، نمی‌توانم از فضای گفتگو و شنیدن خارج شوم و چاره‌ای جز ادامه دادن ندارم.

هوش مصنوعی: چشمان من که حسرت قربانی شدن را به دوش می‌کشد، از زیبایی و شکوه جشن عید به حیرت افتاده است، چون بالاخره این زیبایی‌ها را در زیر پارچه کفن قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: آرزوها زمانی که از این مسیر عبور نکنند، بی‌دردسر نخواهند بود، همان‌طور که در پیری، چند اشک به خاطر رنج‌های کودکی‌ام ریخته‌ام.

هوش مصنوعی: به من یأس و ناامیدی اجازه نده تا عزم و اراده‌ام را به سمت آزادی سوق دهد. در عوض، تمام جهان مرا در تله‌ی آرزوها و امیدها گرفتار کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به دلیل سستی و ناتوانی، نتوانستم به آرزوهایم دست یابم و نمی‌توانم از این حالت بیرون بیایم. درب راهی که به خواسته‌هایم می‌رسد برایم بسته شده و به کلید آن دسترسی ندارم.

هوش مصنوعی: حسرت من همیشه همراه با ضربان هستی می‌تپد و در دل هر ذره از عالم، صدها انسان بی‌گناه را کشته‌اند.

هوش مصنوعی: من به دلیل پیری و خمیدگی بدنم مانند بیدی در برابر تو تسلیم شده‌ام. در این باغ، من شاخ و برگ خود را از دست داده‌ام و حالتی زرد و پژمرده دارم.