هوش مصنوعی: کسانی که در جستجوی گنج و ثروت هستند، مانند سگی که به دنبال استخوان می‌گردد، هر چقدر هم تلاش کنند و از خود مایه بگذارند، به نتیجه نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: در میهمانی و جمع افرادی که منتظرند، کسانی را می‌بینی که به دنبال آرزوهای خود هستند، ولی نه به شدت خواهان آن‌ها و نه امیدی به برآورده شدنشان دارند. آن‌ها دیگر از تلاش و حرص دست کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: گروهی به خاطر کبابی که می‌خورند اوج خفت و ذلت را قبول کرده‌اند و مانند شمع در روز و شب از خود دست کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به خوشی‌ها و لذت‌های زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که تنها کسانی می‌توانند از این لذت‌ها بهره‌مند شوند که ریسک و خطر را بپذیرند. افرادی که از مواجهه با چالش‌ها و دشواری‌ها فرار می‌کنند، هیچ سهمی از این لذت‌ها دریافت نخواهند کرد.

هوش مصنوعی: هستی به معنای وجود، به شکل نفس‌گرفته‌ای پر از شجاعت و جرات است. افرادی که جرات ندارند، از دل و وجود خود دست کشیده‌اند و از چالش‌ها و خطرات دوری می‌گزینند.

هوش مصنوعی: در ذهن و خیال ما، دیگر هیچ چیز از زیبایی‌ها و یادها باقی نمانده است، زیرا کسانی که رفته‌اند، به‌گونه‌ای از آثار و یادگارها جدا شده‌اند و آن‌ها را فراموش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: برو و به چنار بگو که ساکنان این بهار چقدر از میوه و ثمره‌اش دور شده‌اند و چیزی از آن به دست نیاورده‌اند.

هوش مصنوعی: در موج‌های پر تلاطم دریا و کویر پر گرد و غبار، دیگر چیزی از آرامش باقی نمانده و همه چیز، چه خشک و چه تر، از خیر و نیکویی دست کشیده است.

هوش مصنوعی: برای برطرف کردن کدورت و تیرگی‌های جهان، باید به روش آزادی‌خواهان عمل کرد و از زشتی‌ها دوری جست. افرادی که به این راه می‌روند، خود را از آلایش‌ها پاک کرده و به زندگی‌ای پاک و خالصانه دست می‌یابند.

هوش مصنوعی: هر گیاهی در این باغ به نوعی صدای خود را دارد و زیبایانی که در این مکان هستند، شاید خود را از دنیا دور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که لب‌ها به سخن گشوده شده‌اند، افرادی که لبخند شیرین تو را می‌شنوند، از شیر و شکر دوری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: بیدل کیست که از حال خود آگاه است، وقتی مانند حبابی در تشت، به صورت واژگون، از سر دستانش رها شده است؟