هوش مصنوعی: به خاطر آسیب‌هایی که به من زده‌اند، حالتی مثل برگ گل دارم که پر و بالم شکسته است و نوشته‌های ترسم را به رنگی شاد تزئین کرده‌اند.

هوش مصنوعی: پروانه‌ای که عاشق می‌سوزد، به یک اندازه از سختی‌های پرواز و زحمت‌های بسیار رهایی یافته است.

هوش مصنوعی: فرصت برای ترس و نگرانی وجود ندارد، زیرا در میان چمنزار، گل‌ها به اندازه کافی وجود دارند و دامن زیبایی‌ها در حال رنگارنگ شدن و شکسته شدن است.

هوش مصنوعی: تصویر من در آینه قابل مشاهده نیست، اما در خیال تو به خوبی نقش بسته و وجود دارد.

هوش مصنوعی: افسردگی به زخم‌هایت چه تاثیری می‌گذارد؟ در اینجا همه‌ی آتش‌ها به حالت ناله و غم حضور دارند.

هوش مصنوعی: جهان پر از درد و رنج است و اشک‌های ما بر زمین می‌ریزد، اما کسانی که در این دنیا زندگی می‌کنند هنوز وجود ناامید و خسته ما را انکار می‌کنند.

هوش مصنوعی: آنهایی که در کنترل خود موفق بوده‌اند، زندگی راحت‌تری دارند و از نگرانی‌ها و صداهای ناخوشایند دور شده‌اند.

هوش مصنوعی: آزادگان در گوشه‌ای نشسته‌اند و سنگینی دنیا بر دوششان حس می‌شود، مانند دشتی که در غبار و ابهام محاصره شده است.

هوش مصنوعی: به آرامی سر خود را از جیب درآور، زیرا گل‌های این چمن به خاطر شوق شکوفا شدن، همه نیازمند دسته‌ای هستند.

هوش مصنوعی: ما را به مسیری رهنمون کن که در آن از ناتوانی رنج می‌بریم، در حالی که آن‌هایی که از ما عقب مانده‌اند، از شدت شکست و ناامیدی در درد خود گرفتارند.

هوش مصنوعی: بیدل از محدودیت‌های زندگی تو ناراحت نیست؛ چرا که پرواز صداهایش در قفس محدود نشده است.