هوش مصنوعی: از آن حالتی که صدای قلقل شیشه به لب‌ها می‌رسد، قلم من با رنگ‌های مختلف به عمق وجودم نفوذ می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر مانند شمع بسوزم، سر و برگ نگاه من به خاکستر تبدیل می‌شود، اما شعله وجودم در اندیشه‌ام همچنان در حال سوختن و فعالیت است.

هوش مصنوعی: از عشق و تمایلات نمی‌توانم فرار کنم، چه کار می‌شود کرد؟ این تلاش نفس است که مرا به هر راهی می‌کشد.

هوش مصنوعی: دنیا پر از خیال‌ها و توهمات است، اما حقیقت باید مانند رعد و برق، با قدرت و روشنایی خود، هر چیزی را که در این جنگل پنهان است، از ریشه بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: در آهنگ وفا، دیگر نشانی از تدبیر و تدبیرگر نیست و فرهاد همچنان با چکش بر سر خود می‌کوبد.

هوش مصنوعی: در جایی که فکر تو به زیبایی و سرسبزی دل‌انگیز است، چشم‌هایت با تأکید و درخشش خاصی به نظر می‌رسند و مانند ریشه‌ای در زمین نفوذ می‌کنند.

هوش مصنوعی: در مهمانی تو شمعی ذوب شده است، وقت آن رسیده که رنگی به چهره‌ام بیفزاید و غیرت در وجودم بیدار شود.

هوش مصنوعی: نگاه پرشور تو به قدری تاثیرگذار است که حتی در خاموشی‌اش، حس و حال مستانه‌ای به وجود می‌آورد و مانند شیشه‌ای به نفس در نفس‌ش می‌افتد.

هوش مصنوعی: کسی که امروز در دنیای غزل تلاش می‌کند و افکار خود را پیش می‌برد، همانند نگین با ارزشی در شعر است.