هوش مصنوعی: اگر آینه‌ات در برابر تو نباشد، دیگر خیالات درست و افکار نادرست نخواهند ماند.

هوش مصنوعی: نه صبحی در اینجا هست و نه نشانی از صبحانه‌ای. بگو کجا است عرش و فرش، اگر دل در این میان نباشد.

هوش مصنوعی: اگر به دقت به مسائل نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که حقیقت‌ها و زیبایی‌ها در ظواهر ساده نهفته‌اند. وقتی که افکار و تخیلات به حقیقت می‌پیوندند، دیگر چیزی از زیبایی واقعی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر قطره‌های خون عاشقان پاک شوند، حتی حنا در دست قاتل نیز نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: با بهره‌گیری از دانش، مشکلات و پیچیدگی‌ها به سادگی حل می‌شوند و دیگر هیچ چالشی باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهی دچار فریب و ظاهرسازی باشی، زیرا این روشنایی مانند شمعی است که دیر یا زود خاموش می‌شود و در محفل باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: به دنبال نشانه‌ای از من باش و به یاد داشته باش که رد پایی از من باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: اگر شوق بردم، لذتی که از نرسیدن به مقصد به دست می‌آید، دیگر در آغوش خانه باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر حقیقتی در دل کسی گشایش یابد و به او عشق و kindness نشان دهد، دیگر درخواستی از دیگران برای او باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: زندگی دارای ارزش و عمق است، اما چه فایده دارد وقتی که طول عمر انسان کوتاه و محدود است، مانند پرواز پرنده‌ای که به زودی در دام شکارچی می‌افتد و دیگر نمی‌تواند ادامه دهد.

هوش مصنوعی: جهان مانند فرشی از خیال است، اما اگر از صیقل‌دهنده‌ و تمیزکننده ی آئینه غافل نشویم، می‌توانیم زیبایی‌های آن را بهتر ببینیم.

هوش مصنوعی: دل در خود جمع شده، چه در دنیا چه در آخرت. وقتی که تو همچون گوهر باشی، دیگر نه دریا باقی می‌ماند و نه ساحل.

هوش مصنوعی: در این مهمانی، اگر آثار اسرارآمیز شاعران بزرگ باقی نماند، چه چیز دیگری باقیمانده است؟ اگر شعر بیدل وجود نداشته باشد، هیچ چیز ارزشمندی در این بزم نخواهد ماند.