هوش مصنوعی: نفس از ما جدا شد و شور و حال ساز دیگر در دسترس نیست. امروز فهمیدیم که صدایی دیگر وجود ندارد و ما تنها مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: به دقت نگاه کن که ما با تمام تلاش‌هایمان از این گروه و جمعیت عقب نماندیم و حتی دو قدم هم از ما فاصله نگرفتند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در آسایش باشی، باید از خود جرأت به خرج دهی، زیرا اگر پرواز کردن برایت ممکن نباشد، جا و مقام تو در زیر بال‌های دیگران خواهد بود.

هوش مصنوعی: فقط با بیان احساسات و عواطف، کار خاصی نمی‌توان انجام داد. وقتی خواستم از دل خود بگویم، فرصتی باقی نماند.

هوش مصنوعی: شرم می‌کشم که سرمست و مغرورم، عرقی از من ریخته شده که دیگر نمی‌شود پنهانش کرد.

هوش مصنوعی: اگرچه ماشی به ظاهر می‌تواند بی‌معنا به نظر برسد، اما هنوز هم مفهوم عمیق‌تری در پس آن وجود دارد. پس از اینکه بال و پر گل از بین می‌رود و رنگ و زیبایی‌اش کمرنگ می‌شود، در واقع چیزی از آن باقی نمی‌ماند. این نشان می‌دهد که حتی زمانی که ظاهراً همه چیز نابود می‌شود، هنوز هم یک معنا و جوهر در زیر سطح وجود دارد.

هوش مصنوعی: رازهای ازل به گونه‌ای لطیف و دلنشین بیان می‌شوند، و دیگران به راحتی نمی‌توانند آن را فاش کنند. در این بین، نزدیکان و انتقادکنندگان نمی‌توانند از وجود این راز آگاه شوند و لب به سخن بگشایند.

هوش مصنوعی: اگر سایه‌چیزی از رنگ بگیرد، دیگر تحقیق و بررسی نمی‌تواند حقیقت را نشان دهد؛ هر آنچه که ما به نمایش گذاشتیم، در پردازش نهایی باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: امواج عشق ما را به سختی‌های زندگی می‌کوبند و تلاش‌های ما در دل، نتوانسته است ما را از لغزش‌ها و ناپایداری‌ها حفظ کند.

هوش مصنوعی: بیدل، این باغ نماد زیبایی و جذابیت بهار است، اما اشتیاق و آرزوی ما باعث شده که زیبایی آن در آینه زندگی‌مان کمرنگ و غبارآلود شود.