هوش مصنوعی: بدون حضور تو، زیبایی مانند گل موج‌دار باقی می‌ماند و مانند صبحی که عشق تو را ندارد، شب‌های تار اندوه را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: من به خاطر شوق و خوشحالی درونم، حالتی از نشئگی پیدا کرده‌ام که به حالت سرخوشی مرتبط است و نشانه‌ای از خماری را با خود ندارد.

هوش مصنوعی: چشم مانند یک آیینه است که با تماشای او، یاد بهار نو را به یاد می‌آورد و به آن فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی و چالش‌های آن به مانند میدان جنگی است که همیشه در حال فعالیت و تلاش هستیم.

هوش مصنوعی: گل شبنم‌فروش در این باغ پر از درد، همچون یادگار زیبایی است که در دل زخم‌های عمیق جا گرفته.

هوش مصنوعی: چندtime به خاطر دستاوردهای دنیوی مغرور هستی؟ چرا که این غرور مثل عار و ننگ باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: شهرت به اعتبار و شهرتی که به آن داده می‌شود وابسته است، مثل اعتبار سوار خر که تنها به خاطر سوار شدن بر آن به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: دود آهم به دلیل شوق و درد درونم، مانند آتش سوزان در جگرم، دائما بالا می‌رود و یادآور زیبایی‌های لاله‌زار است که در ذهنم نقش بسته است.

هوش مصنوعی: تو را از میان مردم می‌برند و این خوب است، چون مقام و جایگاه تو مانند دار است که در آن می‌مانی.

هوش مصنوعی: تا وقتی که به دنیا نظر کرده‌ای، عمرت مانند برقی زودگذر و بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: به خاطر یک پلک زدن هم نمی‌ارزد که تمام دنیا را با غبار خود پوشانید.

هوش مصنوعی: ما در عشق یار غرق شده‌ایم و همچنان آرزوی وصال و دیدار او در دل‌مان باقی مانده است. انتظار برای رسیدن به او همچنان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: بدون تو، آغوشم پر از گریه و اندوه است و زخم‌هایم به جای خونی که باید باشد، در کنارم باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: سایه تحت تاثیر سیلاب قرار نمی‌گیرد و مانند حصار باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: ما صد گلزار را با همدیگر به تصویر کشیدیم، ولی رنگی که در آن یار ما دارد، هیچ کدام از گل‌ها ندارد.

هوش مصنوعی: مژه‌های اشک‌آلود دل ما مانند رگ‌های باران بهاری هستند.