هوش مصنوعی: دل که در قید جسم است، نتوانسته به علم و یقین دست یابد و در گوشه‌ای از ما، خاک و غبار نشسته و از بس که در این ویرانی مانده، دیگر همه چیز را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: سُبُحه‌ی آخر نتوانست از بند زنار خود را آزاد کند، چون در دوستی و نزدیکی، یک ریشه می‌تواند چندین دانه را به خود متصل کند.

هوش مصنوعی: عمر ما در حیرت و جستجوی عشق گذشت و دل هیچ‌گاه آرام نگرفت. مانند کمانی که دایره‌ای کامل شکل گرفته باشد، چشمان ما همچنان منتظر دیدار یار در خانه‌اش ماند.

هوش مصنوعی: شور و شوق عشق تو از دل‌های مشتاقان نرفته است. در نتیجه، عده‌ای از مردم به دنبال تو به این مجلس آمده‌اند و همچنان دیوانه و بی‌قرار باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: مدتی مجنون ما بر اساس خیالات و گمان‌هایش طرحی می‌کشید که شبیه به آنچه در یادش از اشتباهات ناشی از مستی مانده است، بود.

هوش مصنوعی: در مکانی که به خاطر شرم نگاهت همه چیز را رها کردند، حالتی از سرخوشی و خمار به سراغم آمد و پیمانه‌ای که در دست داشتم، از خط مشخص‌شده‌اش خارج شد.

هوش مصنوعی: زندگی گذشته‌ام تنها با حسرتی فراموش‌نشدنی همراه بود و تمام خواب‌هایی که دیده‌ام، تنها به یک داستان خیال‌انگیز تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: چشم‌های خوش‌مشرب و بازیگوش را در دل خود نتوانستم کنترل کنم و احساس کردم که در این شرایط بی‌پروا و بی‌محابا، در بیرون از خود به حالت بی‌معنی و خجالت‌آور باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: دل به شدت غمگین و آرزوها به همراهش داغ و سوگوار شده است، مثل اینکه بر سر مزار شمع، گل پر پروانه‌ای باقی مانده باشد.

هوش مصنوعی: در نهایت، به خاطر تلاش‌های زیاد و کوشش‌های بی‌وقفه‌ام، به نفس‌های سپری شده و حرکات بی‌فایده‌ام پی بردم. هر یک از موهای سرم، به عنوان نشانه‌ای از تلاش‌هایم در این مسیر، باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: حال من به اندازه‌ای نیست که به استقبال خیال و توهم بروم، زیرا امروز چهره خود را دیدم و متوجه شدم که غم فردا دیگر برایم باقی نمانده است.